ΑΝΘΡΩΠΕ ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΟΥ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ

ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΕΙΣΕΡΧΕΣΑΙ ΜΕ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΥΘΥΝΗ!!!
ΑΝ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΤΟ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙΣ ΑΜΕΣΑ!!!!
ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΛΛΩΝ!!!

Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να
ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ΄τον
κόσμο, εμείς τραγουδάμε για να
σμίξουμε τον κόσμο
(Γιάννης Ρίτσος)

ΖΟΥΜΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
ΚΑΙ
ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟ
ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ
(Φώτης)

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Τρίτη πιο φτωχή χώρα στην Ευρώπη η Ελλάδα!



φτώχεια-ΕλλάδαΗ Ελλάδα συγκαταλέγεται στις φτωχότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης των «27», όπως δείχνει συγκριτική έρευνα του Ινστιτούτου Γερμανικής Οικονομίας (IW) και ξεπερνά μόνον τις Βουλγαρία και Ρουμανία.
Σύμφωνα με την Deutsche Welle συγκριτική έρευνα του Ινστιτούτου Γερμανικής Οικονομίας για τη φτώχια στις «27» χώρες της ΕΕ κατατάσσει την Γερμανία στην 7η θέση. Ενώ στις λιγότερο φτωχές χώρες περιλαμβάνονται οι Δανία, Σουηδία, Φινλανδία, αλλά και το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία και η Αυστρία. Στην 25η θέση βρίσκεται η Ελλάδα και στις δύο τελευταίες η Βουλγαρία και η Ρουμανία.
Η έρευνα του IW προσδιόρισε τη φτώχια βασιζόμενη σε τέσσερις βασικούς δείκτες: τη σχετική εισοδηματική φτώχια, η οποία πλήττει όσους διαθέτουν εισόδημα κάτω από το 60% του μέσου όρου της χώρας στην οποία ζουν, την υποκειμενική εισοδηματική φτώχια, που βασίζεται στην ατομική εκτίμηση, τον λεγόμενο παράγοντα της στέρησης (χαμηλό επίπεδο διαβίωσης) και τέλος την οικονομική στενότητα, η οποία δείχνει το βαθμό επάρκειας του εισοδήματος ενός νοικοκυριού.
Βάσει της έρευνας πιο έντονο είναι το πρόβλημα της φτώχιας στις νεότερες χώρες-μέλη της ΕΕ, Λετονία, Βουλγαρία και Ρουμανία, στις οποίες έρχεται να προστεθεί η Ελλάδα.



Ο Χρόνος ως Χρήμα. Ο απόλυτος έλεγχος




Νέα τεχνολογία εναντίον της ρευστότητας; Το αστείο είναι πως εκτός απειροελάχιστων ανθρώπων, που τους αποκαλούν με την γραφική έκφραση «συνομωσιολογικοπαρανοϊκούς» όλοι οι οι υπόλοιποι … περί άλλων τυμβάζουν! Αυτό που θέλουν είναι να μετατρέψουν τον άνθρωπο σε κάτι άλλο, όπως έχουν κάνει και στο παρελθόν εκατοντάδες φορές. Είμαστε σίγουροι πως αυτό το κάτι άλλο θα είναι αγνώριστο, όπως αγνώριστοι είμαστε εμείς σήμερα για τον Καραϊσκάκη, τον Κολοκοτρώνη και τον Καποδίστρια. Άρχισε το έγκριτο BBC να μας ενημερώνει σχετικά, απαλά- απαλά … σαν την θερμοκρασία του βάτραχου.
[Η νέα τεχνολογία εναντίον του ...ρευστού: Ένα (σχετικά) απρόσμενο «θύμα» φαίνεται να έχει η εμφάνιση των νέων τεχνολογιών στην οικονομική δραστηριότητα: ο λόγος για το ρευστό. Λίγο καιρό μετά το «κόψιμο» της τελευταίας καναδικής πένας και της επιβολής περιορισμών πάνω στις πληρωμές με ρευστό από χώρες της Ευρωζώνης, το όλο θέμα παρουσιάζεται να γίνεται ολοένα και πιο έντονο, ειδικά από τη στιγμή που κάνουν συνεχώς την εμφάνισή τους ανερχόμενες startups, όπως η Square και η iZettle, οι οποίες δραστηριοποιούνται στο χώρο των πληρωμών. Παράλληλα, είναι πάρα πολλοί αυτοί -μη κυβερνητικές οργανώσεις κυβερνήσεις, η Παγκόσμια Τράπεζα, μικρές επιχειρήσεις, αλλά και πολυεθνικοί κολοσσοί, developers κ.α- που φαίνονται να αναζητούν εναλλακτικές προς το ρευστό προτάσεις, και ασκούν πιέσεις προς την κατεύθυνση της «κατάργησής» του.
Εκ πρώτης όψεως βέβαια, οι προβλέψεις περί κατάργησης του ρευστού δεν είναι κάτι καινούριο, καθώς «κυκλοφορούν» εδώ και πάρα πολλά χρόνια, και μέχρι σήμερα δεν έχουν επιβεβαιωθεί, καθώς το ρευστό, «χειροπιαστό» χρήμα αποτελεί μία παλιά και δοκιμασμένη «συνταγή»: οι συναλλαγές είναι γρήγορες, αποδεκτές από τους πάντες, ανώνυμες και εξακολουθούν να είναι εφικτές ακόμα και αν κοπεί το ρεύμα. Ωστόσο, πλέον το ρευστό δέχεται «πυρά» από τρεις κατευθύνσεις: το χώρο των νέων τεχνολογιών, τον σκεπτικισμό σχετικά με τον έλεγχο και τη «διαχείριση» των εθνικών νομισμάτων και τον γενικότερο ενθουσιασμό απέναντι στις «εναλλακτικές», όπως το ψηφιακό νόμισμα, Βitcoin, ο οποίος συνδυάζεται με τη δυσαρέσκεια απέναντι στα «κόστη» του ρευστού (νομισματοκοπεία, φοροδιαφυγή, ληστείες, πλαστογραφία κ.α).
Η εμφάνιση όλο και περισσότερων καινοτομιών όσον αφορά το ψηφιακό χρήμα, όπως οι μέθοδοι πληρωμών με «εργαλεία» σε κινητά», προσφέρουν εύκολες, γρήγορες και πλέον αρκετά ασφαλείς μεθόδους για να κάνει κανείς τις καθημερινές συναλλαγές τους. Επίσης, η κατάσταση της διεθνούς οικονομίας και των διαφόρων εθνικών νομισμάτων στρέφει μεν πολλούς προς «σταθερές» αξίες, όπως ο χρυσός, αλλά είναι αυξημένος και ο αριθμός αυτών που αναζητούν νέες επιλογές (τοπικές ή online μέθοδοι πληρωμών ή ανταλλαγών, online «συναλλάγματα» όπως το Bitcoin).
Η άνοδος των smartphones εμφανίζεται ως ένα φαινόμενο το οποίο είναι ικανό να «νικήσει» το ρευστό, καθώς τα «ψηφιακά πορτοφόλια», που επιτρέπουν σύνδεση των κινητών με τον τραπεζικό λογαριασμό και πληρωμή μέσω ασύρματης τεχνολογίας απλά εξαφανίζουν την ανάγκη να κουβαλά κανείς χρήματα. Επίσης, δεν πρέπει να αγνοείται το ότι, ήδη ένα τεράστιο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας βασίζεται ούτως ή άλλως στο «ηλεκτρονικό» χρήμα, υπό τη μορφή των τραπεζικών λογαριασμών και της διαχείρισής τους. Ωστόσο, όπως σχολιάζει ο Ντέιβιντ Γουόλμαν, αρθρογράφος του Wired και συγγραφέας του «The End of Money», «η αλήθεια είναι ότι δεν έχει σημασία τόσο το αν η περαιτέρω περιθωριοποίηση του ρευστού οδηγήσει κάποια στιγμή στην εξαφάνισή του. Αυτό που έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία είναι η δυνατότητα των καινοτομιών του ψηφιακού χρήματος να βοηθήσουν την ευημερία των πολλών».]
«…Η Ευημερία των πολλών» πράγμα που όπως καλά γνωρίζουμε -γιατί η εμπειρία μας το έχει δείξει- δεν ισχύει. Όταν η οικονομία τα κράτη και ο άνθρωπος, σκόπιμα, τεχνηέντως και με σχέδιο πολύ καλά οργανωμένο, βιώνει αντιεξέλιξη, κάθε μέτρο χάριν μιας δήθεν ευκολίας μόνον τους προνομιούχους εξυπηρετεί και σε καμία περίπτωση τους πολλούς. Αντίθετα αυτή η ψηφιακή τεχνολογία πληρωμών και διακίνησης του χρήματος, το μόνο που πετυχαίνει είναι ο έλεγχος και ο στραγγαλισμός των πολλών.
Αυτό επιδιώκουν απλά θέλουν να το πετύχουν με «απαλό τρόπο», μιας κι αυτή είναι απολύτως βασική τεχνική του πολέμου, το να κερδίσεις χωρίς καν πόλεμο.
Πολλές δήθεν «ανταλλακτικές κοινότητες» προωθούν αντί του χρήματος να υπάρχει ανταλλαγή υπηρεσιών και αγαθών με την χρήση του «χρόνου». Ω τι εξυπνάδα!!! Ποια παραγνωρισμένη μεγαλοφυΐα να το σκέφτηκε άραγε;
Την ταινία IN TIME την έχετε δει; …. Είναι εξαιρετικά επίκαιρη-προφητική-προπαγανδιστική κλπ ειδικά αν σκεφτούμε και κάνουμε τους παραλληλισμούς χρησιμοποιώντας την ΔΙΑΚΡΙΣΗ, αυτά που βιώνει η ανθρωπότητα σήμερα, με ‘κίνδυνο’ να χαρακτηριστούμε συνομωσιολογικοπαρανοϊκοι για άλλη μια φορά.
… Και ας τα συνδέσουμε με την παθητικότητα και την αστείρευτη βλακεία του ανθρώπου της πολιτείας, της θρησκείας, και της απίστευτης δουλικότητας και υποταγής.
Η ηλιθιότητα του σημερινού πολίτη, είναι τόση ώστε, να θεωρεί ΠΕΡΙ-ΟΥΣΙΑ τα ντουβάρια, τα χαρτιά, τα τσιμέντα και κάθε τι με καμία απολύτως -Ουσία. Δηλ. να μπερδεύει την ΠΕΡΙ-ΟΥΣΙΑ με την ιδιοκτησία.
… πιασ’ τα αυγό και κούρευτο αλλά πρώτα βρες τι έγινε πρώτα η κότα ή το αυγό
…κι αν έγινε πρώτα η κότα …κούρεψε την κότα.






Το 2161, το χρήμα έχει εξαφανιστεί και την θέση του έχει πάρει ο χρόνος. Οι άνθρωποι γερνούν μέχρι τα εικοσιπέντε και ύστερα έχουν την ίδια φυσική παρουσία μέχρι να πεθάνουν. Τότε αρχίζει και λειτουργεί το ενσωματωμένο ρολόι στο χέρι τους, που αρχικά τους δίνει ένα χρόνο ζωής. Έτσι, είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν για να κερδίζουν έξτρα χρόνο, που όμως ξοδεύουν για να αγοράσουν τροφή, για να επιβιβαστούν στο λεωφορείο, για να πληρώσουν τα χρέη. Στο γκέτο, τα ρολόγια σταματούν διαρκώς, αφού οι κάτοικοί του συνήθως δεν έχουν περισσότερη από μια μέρα για να ξοδέψουν. Στις πλούσιες συνοικίες πάλι, οι άνθρωποι έχουν πάνω από χίλια χρόνια ο καθένας, διατηρώντας την δυνατότητα να ζήσουν για πάντα.
Ο Will Salas (Justin Timberlake) μένει με την μητέρα του και δουλεύει στο εργοστάσιο. Μαζί με όλους τους συντοπίτες του στο γκέτο έχει συνηθίσει να τρέχει και να κοιτάζει διαρκώς το χέρι του. Μέχρι που μια μέρα σώζει ένα πλούσιο που έχει κατέβει στο γκέτο για να αυτοκτονήσει. Εκείνος του χαρίζει πάνω από έναν αιώνα και αργότερα πέφτει από τη γέφυρα. Μετά από τον θάνατο της μητέρας του, ο Will αποφασίζει να περάσει όλα τα επίπεδα για να φτάσει στην πλουσιότερη συνοικία, το New Greenwich, με σκοπό να κατακτήσει τα πάντα. Η ανάμειξή του όμως στην αυτοκτονία του πλούσιου ευεργέτη του φέρνει τους 'χρονομπάτσους' στο κατόπι του. Μαζί με την γοητευτική κόρη του ζάμπλουτου Philippe Weis (Vincent Kartheiser) ξαναγυρνά στο γκέτο και γίνεται παράνομος στην προσπάθειά του να ανατρέψει το σύστημα...
Όταν κάτι είναι εύστοχο, δε πα να 'ναι αδέξιο και βολεμένο, τότε δεν μπορεί παρά να σου 'μιλήσει'. Ο Andrew Niccol κάνει την δική του κριτική στο υπάρχον σύστημα, μέσω της επιστημονικής φαντασίας, και στην συνωμοσία εναντίον του ανθρώπου, που θέλει τους έχοντες και κατέχοντες να επιβιώνουν εις βάρος των φτωχών και αδύναμων. Η ιδέα της αντικατάστασης του χρήματος με τον χρόνο είναι ευφυέστατη, αφού ούτως ή άλλως "ο χρόνος είναι χρήμα". Ο χρόνος μας είναι πολύτιμος και συνήθως σπαταλιέται σε ανούσια πράγματα. Όμως το tagline της ταινίας το λέει καθαρά: "Μια μέρα είναι αρκετή". Πώς θα σαν φαινόταν εάν ζούσατε την κάθε σας μέρα σαν να είναι η τελευταία σας; Και πώς θα σας φαινόταν εάν ζούσατε για πάντα; Η θνησιμότητα στον άνθρωπο είναι συνώνυμη της ύπαρξης. Χωρίς αυτήν, η εξέλιξη δεν θα υπήρχε και όλοι θα βρισκόμασταν εγκλωβισμένοι σε ένα σύστημα ή μια κατάσταση, που στην καλύτερη περίπτωση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί στάσιμη. Αν όμως το σήμερα είναι το μόνο που έχουμε, τότε η δημιουργία είναι αναπόφευκτη.
Γιατί άραγε κάποιοι έχουν περισσότερα από άλλους; Δεν είναι σίγουρα ικανότεροι. Απλά είναι πιο άπληστοι. Ο απεριόριστος χρόνος, που έχουν οι πλούσιοι στο «In Time», αποκαλύπτει τον στυγνό ατομικισμό και την απάνθρωπη φύση των κοινωνικών συστημάτων. "Who wants to live forever?" ρωτάνε με ευστοχία οι Queen, για να απαντήσουν αργότερα: "Forever is our today". Περίμενα να το ακούσω στο background σε πολλές σκηνές, αλλά δυστυχώς δεν μου έκαναν το χατίρι. Όμως ζωγραφίζει μια εικόνα για την ταινία. Φτωχοί που εξοντώνονται με δόλο, πλούσιοι που θέλουν να ζήσουν για πάντα έχοντας όλες τις ανέσεις και τα διαφορετικά επίπεδα διαβίωσης, επαναφέρουν το αποτυχημένο "Separate but equal". Κάτι που φυσικά δεν ισχύει.
Η ιστορία του Will και της Sylvia θυμίζει ελάχιστα σύγχρονους «Bonnie and Clyde» και «Natural Born Killers», κάτω από την μάσκα του Ρομπέν των Δασών. Αποδεικνύουν πως η αλλαγή είναι μόνο μια ιδέα, που δεν είναι δύσκολο να υλοποιηθεί. Η άρχουσα τάξη δεν πρέπει να είναι στην κορυφή για πολύ. Όταν, προς το τέλος της ταινίας, η εξέγερση έχει πάρει το δρόμο της, οι 'χρονομπάτσοι' παρακολουθούν το σύστημα να καταρρέει και δείχνουν να τα έχουν εντελώς χαμένα. Κάποιος ρωτάει: "Τι κάνουμε τώρα;". Η απάντηση καταδεικνύει αυτό που θα έπρεπε να είχαν την αξιοπρέπεια να κάνουν πολλοί γνωστοί μας: "Πάμε σπίτι μας"...
Δεν ξέρω αν φταίει η παρουσία του εξαιρετικού, για άλλη μια φορά, Cillian Murphy ή αν όντως φέρνει κάπως, αλλά η ταινία μου θύμισε το «Inception», με τα διαφορετικά επίπεδα και την έντονη αντίστροφη μέτρηση. Ο Andrew Niccol πάντως δεν ξεφεύγει πολύ από το μενού του «Gattaca» και μας χαρίζει μια ταινία, όσον αφορά στην αλλαγή του συστήματος και την ανατροπή των κανόνων, παρόμοια με το «The Adjustment Bureau» του George Nolfi. Η αλήθεια είναι πως το «In Time» υστερεί σε ποιοτική διάρκεια, έχοντας νεκρά διαστήματα και βολικές μεταβάσεις από την μια σκηνή στην άλλη. Η αδεξιότητά του ορισμένες φορές είναι τόσο μεγάλη, που βρίσκεσαι στο τσακ να χάσεις το ενδιαφέρον σου. Όμως η ιστορία δεν σε αφήνει. Είναι και η εποχή βλέπεις...



5 λόγοι που οι άνθρωποι αποτυγχάνουν (και τι να κάνετε)


falling-pano_14060
Γιατί κάποιοι πετυχαίνουν τους στόχους τους, ενώ άλλοι αποτυγχάνουν; Τις περισσότερες φορές οφείλεται στο ότι οι επιτυχημένοι άνθρωποι καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα παρακάτω πέντε εμπόδια:  

1. Κοινότυποι Στόχοι

Όταν οι περισσότεροι άνθρωποι θέτουν στόχους,  οραματίζονται ένα «πράγμα», όπως ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό, ένα αντικείμενο (π.χ. ένα νέο αυτοκίνητο), ή ένα συγκεκριμένο επίτευγμα (όπως το γράψιμο ενός βιβλίου).
Δυστυχώς, τέτοιου είδους στόχοι δεν απευθύνονται στον πυρήνα του τι μας παρακινεί. Στην πραγματικότητα αυτό που  αναζητούμε είναι τα θετικά συναισθήματα που θα μας διακατέχουν αν αποκτήσουμε ή καταφέρουμε τους παραπάνω στόχους.
Λύση: Αντί να οραματίζεστε ένα "πράγμα" ως στόχο, οραματιστείτε - με όλη τη δύναμη της φαντασίας σας - πώς θα αισθανθείτε όταν επιτευχθεί ο στόχος.

2. Ο φόβος της αποτυχίας

Εάν φοβάστε την αποτυχία, δεν θα αναλάβετε τα απαραίτητα ρίσκα για να επιτύχετε το στόχο σας. Για παράδειγμα, δεν θα κάνετε κάποιο  σημαντικό τηλεφώνημα επειδή φοβάστε ότι θα σας απορρίψουν. Ή δεν θα εγκαταλείψετε την αδιέξοδη δουλειά σας για να ξεκινήσετε τη δική σας επιχείρηση, επειδή φοβάστε ότι μπορεί να καταλήξετε απένταροι.
Λύση: Αποφασίστε - αυτή τη στιγμή - ότι η αποτυχία, για εσάς, είναι μια απολύτως προσωρινή κατάσταση! Αν τα πράγματα δεν πηγαίνουν με τον τρόπο που θέλετε, αυτό είναι απλώς μια κατάσταση που καθυστερεί την τελική επιτυχία σας. Με άλλα λόγια, αποδεχθείτε το γεγονός ότι θα αποτύχετε μερικές φορές, αλλά θεωρείστε αυτή την αποτυχία ως αναπόφευκτο (ακόμη και ουσιαστικό) συστατικό της προσπάθειά σας.

3. Ο φόβος της επιτυχίας

Με ποικίλους τρόπους, αυτός ο φόβος είναι ακόμα πιο εξουθενωτικός από το φόβο της αποτυχίας. Ας υποθέσουμε ότι έχετε πετύχει κάτι θεαματικό, και αποκτήσατε τεράστιο πλούτο.Τι θα συμβεί αν δεν είστε ευτυχισμένοι παρόλο που θα έχετε πολλά χρήματα; Τι γίνεται μετά; Κι αν η κατάληξη είναι να τα χάσετε όλα αυτά; Τι γίνεται μετά; Οι φίλοι σας μήπως αρχίσουν να συμπεριφέρονται διαφορετικά και αρχίσουν να σας ζηλεύουν μετά την μεγάλη επιτυχία σας; Τέτοιες σκέψεις (και είναι συνηθισμένες) μπορούν να λειτουργήσουν πολύ αρνητικά ακόμη και σε άτομα που έχουν υψηλά κίνητρα.
Λύση: Αποφασίστε ότι είστε ευτυχισμένοι και ευγνώμoνες, αλλά και ότι θα είστε ευτυχισμένοι και ευγνώμονες και στο μέλλον, ανεξαρτήτως του τι θα συμβεί. Αντί να επικεντρώνεστε στα πιθανά προβλήματα, οραματιστείτε πόσο υπέροχα θα ήταν αν μπορούσατε να βοηθήσετε τους φίλους και την οικογένειά σας στην υλοποίηση των επιθυμιών τους.
success-failure

4. Μη ρεαλιστικό χρονοδιάγραμμα

Οι περισσότεροι άνθρωποι υπερεκτιμούν πολύ αυτά που μπορούν να κάνουν σε μια εβδομάδα και υποτιμούν πολύ αυτά που μπορούν να κάνουν σε ένα χρόνο. Εξαιτίας αυτού, οι περισσότεροι προσπαθούν να προγραμματίσουν πάρα πολλά  σε σύντομο χρονικό διάστημα, αντί να προγραμματίσουν κάποια σε πιο μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Η αδυναμία να πετύχουμε όλους τους βραχυπρόθεσμους επιμέρους στόχους, προκαλεί αποθάρρυνση και την λανθασμένη εντύπωση ότι ο τελικός στόχος είναι πολύ μακριά.
Λύση: Όπως καταγράφετε τη λίστα με τις δραστηριότητες και τα βήματα που απαιτούνται για να επιτευχθεί ένας στόχος, προγραμματίστε μόνο το 20% των δραστηριοτήτων που τελικά θα παράγουν το 80% του αποτελέσματος. Από εκεί και πέρα, θέστε φιλόδοξα μακροπρόθεσμα χρονοδιαγράμματα, αλλά πάντα αφήστε  κάποια περιθώρια όταν προγραμματίζετε βραχυπρόθεσμα.

5. Υπερβολική ανησυχία για τις "γκρίζες ζώνες"

Είναι εύκολο να αποθαρρυνθείτε αν φτάσετε σε ένα σημείο στο οποίο οτιδήποτε και αν κάνετε, δεν φαίνεται να προχωράτε προς το στόχο σας. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι προσπαθείτε να κατακτήσετε μια συγκεκριμένη δεξιότητα. Αρχικά θα προοδεύστε πολύ γρήγορα, αλλά το πιθανότερο είναι ότι στη συνέχεια και μετά από κάποιο σημείο, θα νιώσετε σαν έχετε 'κολλήσει', ή ακόμα και να χειροτερεύετε. Αρκετοί  χρησιμοποιούν αυτά τα "οροπέδια" ή τις "γκρίζες ζώνες", ως δικαιολογία για να εγκαταλείψουν την προσπάθεια και ως εκ τούτου να αποτύχουν.
Λύση: Όταν φτάσετε σε ένα τέτοιο σημείο, είναι η ώρα να γιορτάσετε και όχι να τα παρατήσετε! Η εμφάνιση μιας γκρίζας ζώνης  είναι σχεδόν πάντα ένα σημάδι ότι είστε στα πρόθυρα ενός σημαντικού επιτεύγματος στην πορεία προς τον στόχο, εφόσον όμως έχετε την δύναμη να επιμείνετε στην προσπάθεια.
_______
  Ο Geoffrey James γράφει τη πολύ δημοφιλή στήλη "Sales Source" στο κορυφαίο blog σχετικά με τις πωλήσεις, Inc.com.  Το τελευταίο του βιβλίο είναι το " Business to Business Selling: Power Words and Strategies From the World's Top Sales Experts."
by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com

Γιατί το "ανορθόδοξο" εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας είναι το καλύτερο στον κόσμο


Νοε292012
  
Σύμφωνα με την παγκόσμια κατάταξη του ιδρύματος Economist Intelligence Unit for Pearson, η Φιλανδία έχει το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα στον κόσμο. Το αποτέλεσμα αυτό δεν εκπλήσσει τους ειδικούς, δεδομένου ότι αυτή η Σκανδιναβική χώρα έχει υλοποιήσει τεράστιες μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση τα τελευταία σαράντα χρόνια. Παρακάτω είναι κάποια από τα κυριότερα χαρακτηριστικά του Φιλανδικού εκπαιδευτικού μοντέλου. 

Τα παιδιά στην Φιλανδία δεν ξεκινούν το σχολείο μέχρι να γίνουν 7 ετών

(Πηγή: NYTimes )

Οι μαθητές σπάνια δίνουν εξετάσεις ή κάνουν εργασίες στο σπίτι μέχρι να φτάσουν στην εφηβεία.

(Πηγή: NYTimes )

Τα παιδιά δεν βαθμολογούνται τα πρώτα έξι χρόνια της εκπαίδευσης τους.

(Πηγή: NYTimes )

Υπάρχει μόνο ένα υποχρεωτικό σημαντικό τεστ, το οποίο το δίνουν οι μαθητές όταν γίνουν 16 ετών.

(Πηγή: Smithsonian )

Όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως ικανοτήτων, διδάσκονται στην ίδια τάξη.

(Πηγή: Smithsonian )

Η Φινλανδία δαπανάει περίπου 30% λιγότερα χρήματα ανά μαθητή, από ό, τι οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

(Πηγή: Smithsonian )

Το 30% των παιδιών παρακολουθούν ενισχυτική διδασκαλία κατά τη διάρκεια των πρώτων εννέα χρόνων στο σχολείο.

(Πηγή: Smithsonian )

Το 66% των μαθητών περνάει στην ανώτατη εκπαίδευση.

(Πηγή: Smithsonian )

Η διαφορά μεταξύ αδύναμων και καλύτερων μαθητών, είναι η μικρότερη στον κόσμο.

(Πηγή: Smithsonian )

Το ανώτατο όριο συμμετοχής στα μαθήματα των θετικών επιστημών είναι  16 μαθητές.

(Πηγή: TNR )

Το 93% των Φινλανδών αποφοιτούν από το λύκειο.

(Πηγή: Smithsonian )

Οι εκπαιδευτικοί διδάσκουν μόνο 4 ώρες την ημέρα. Αφιερώνουν υποχρεωτικά 2 ώρες την εβδομάδα για "επαγγελματική βελτίωση"

(Πηγή: NYTimes )

Η Φινλανδία έχει τον ίδιο αριθμό εκπαιδευτικών που έχει και η Νέα Υόρκη, αλλά για αρκετά λιγότερους μαθητές .

600.000 μαθητές σε σύγκριση με 1,1 εκατομμύριο στη Νέα Υόρκη.
(Πηγή: NYTimes )

Το εκπαιδευτικό σύστημα λειτουργεί με 100% κρατική χρηματοδότηση.

(Πηγή: Smithsonian )

Όλοι οι εκπαιδευτικοί στη Φινλανδία οφείλουν να έχουν αποκτήσει μεταπτυχιακό, το οποίο επιχορηγείται πλήρως.

Όλοι οι εκπαιδευτικοί στη Φινλανδία πρέπει να έχει ένα μεταπτυχιακό, το οποίο επιδοτείται πλήρως.
(Πηγή: NYTimes )

Η πολιτεία δίνει μόνο τις γενικές κατευθυντήριες γραμμές για το πρόγραμμα σπουδών.

(Πηγή: Smithsonian )

Οι δάσκαλοι επιλέγονται από το 10% των αποφοίτων.

(Πηγή: Smithsonian )

Το 2010, 6.600 δάσκαλοι συμμετείχαν σε διαγωνισμό για 660 θέσεις στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση .

(Πηγή: Smithsonian )

Ο μέσος μισθός για ένα πρωτοδιοριζόμενο Φιλανδό δάσκαλο ήταν 29.000 δολάρια το 2008. Στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι 36.000 δολάρια.

(Πηγή: NYTimes )

Οι αμοιβές των δασκάλων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με 15 χρόνια προϋπηρεσίας, είναι κατά μέσο όρο το 102%  των αμοιβών άλλων επαγγελμάτων με πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Στην Αμερική το αντίστοιχο ποσοστό είναι 62%.

(Πηγή: TNR )

Οι εκπαιδευτικοί έχουν αντίστοιχο κοινωνικό στάτους με τους γιατρούς και τους δικηγόρους

(Πηγή: Smithsonian )

Σε μια διεθνή μέτρηση που έγινε το 2001, τα παιδιά από την Φιλανδία  πήραν την πρώτη ή κάποια από τις πρώτες θέσεις στα αντικείμενα της επιστήμης, την ανάγνωσης και των μαθηματικών.

(Πηγή: ΟΟΣΑ / PISA )

_____

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com
Συναφές: 

Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

Νόαμ Τσόμσκι: "Αυτές είναι οι δέκα τεχνικές για να σας ελέγχουν το μυαλό"



Ο Αμερικανός ακαδημαϊκός και στοχαστής, Νόαμ Τσόμσκι, αναλύει τις δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Το κείμενο αποτελεί μέρος μιας συλλογής συνεντεύξεων του Ν.Τσόμσκι, όπου ο κορυφαίος διανοητής διαπιστώνει διεισδυτικές παρατηρήσεις για τους θεσμούς που διαμορφώνουν τη σκέψη του κοινού και οι οποίοι βρίσκονται στην υπηρεσία της ισχύος και του κέρδους.
1. Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ
Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, με ένα αδιάκοπο καταιγισμό διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών.
Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της Ψυχολογίας, της Νευροβιολογίας και της Κυβερνητικής. «Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία.
Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται• να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα». Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.
2 . Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ, ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΑΡΟΧΗΣ ΤΩΝ ΛΥΣΕΩΝ
Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί.
Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του.
Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.
3. Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗΣ
Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990.
Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα• τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.
4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ (ΣΑΛΑΜΟΠΟΙΗΣΗ)
Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον. Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτα απ’όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα.
Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν. Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.
5 . Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΟΥ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΕΣΑΙ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΩΡΑ ΠΑΙΔΙΑ
Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο θεατής ένα πολύ μικρό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος.
Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής, τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί; «Αν [ο διαφημιστής] απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η απάντηση ενός δωδεκάχρονου παιδιού». Απόσπασμα από το «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».
6 . Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΥ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΕΣΤΕ ΣΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΜΑΛΛΟΝ ΠΑΡΑ ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ
Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική αντίληψη των ατόμων. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ή συμπεριφορές 
7. Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΥ ΝΑ ΚΡΑΤΑΤΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΕ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΑΝΟΗΣΙΑ
Συνίσταται στο να κάνετε το κοινό να είναι ανίκανο να αντιληφθεί τις τεχνολογίες και τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιείτε για την υποδούλωσή του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι πιο φτωχή, ώστε η τάφρος της άγνοιας που χωρίζει τις κατώτερες τάξεις από τις ανώτερες τάξεις να μη γίνεται αντιληπτή από τις κατώτερες». Απόσπασμα από το «Ὀπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».
8. Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΥ ΝΑ ΕΝΘΑΡΡΥΝΕΙΣ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΝΑ ΑΡΕΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ
Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο.
9. Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΥ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑΣ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΟΧΗ
Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του. Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος, απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείται, κατάσταση που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε δράση. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!
10. Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΥ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΣΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ
Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, οι κατακλυσμιαία πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολοένα και πιο βαθειά τάφρο ανάμεσα στις γνώσει του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ.
Χάρη στη Βιολογία, τη Νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας.
Το σύστημα έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απ’ όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απ’ όσο τα άτομα στον ίδιο τον εαυτό τους.
Και όμως για να καταρρεύσουν όλα αυτά αρκεί μια στιγμή αφύπνισης. Το "κόκκινο χάπι" που έλεγε ο Μορφέας στον Νίο στην ταινία Μatrix. Αν υπάρξει έστω μια φευγαλέα στιγμή αφύπνισης όλο το οικοδόμημα καταστρέφεται και πέφτει όπως μια κουρτίνα, και το κυριότερο η κουρτίνα αυτή δεν μπορεί να αναρτηθεί ξανά. Για αυτό σας παρουσιάζουμε τις 10 τεχνικές, μόλις τις παρατηρήσετε ότι συμβαίνουν γύρω σας και εφαρμόζονται κάθε μέρα, η αφύπνιση έρχεται νομοτελειακά.

Ανέκδοτο:



Μια φορά σε ένα μπαρ καθόταν ένας αδύνατος κύριος και κοιτούσε με μανία το ποτό του. Σε μια στιγμή έρχεται ένας μεγαλόσωμος κύριος, του παίρνει το ποτό του και το πίνει μονορούφι τότε ο άλλος βάζει τα κλάματα. Ο μεγαλόσωμος κύριος του λέει:
- "Καλά ρε φίλε μην κάνεις έτσι, θα σου πάρω άλλο."
- "Όχι, δεν φταις εσύ", λέει ο αδύνατος κύριος.

- "Σήμερα είναι η πιο άσχημή μου μέρα. Το πρωί άργησα να σηκωθώ, έχασα ένα σημαντικό ραντεβού στη δουλειά και ο διευθυντής μου με απέλυσε. Βγαίνω έξω, μου έχουν κλέψει το αυτοκίνητο. Παίρνω ένα ταξί και ξεχνάω μέσα το πορτοφόλι μου. Γυρνάω σπίτι και βλέπω τη γυναίκα μου αγκαλιά με τον υδραυλικό. Και ενώ δεν έφταναν όλα αυτά, ενώ σκόπευα να βάλω ένα τέλος στη ζωή μου έρχεσαι κι εσύ και μου πίνεις το δηλητήριο!"

Σάββατο 2 Μαρτίου 2013

Το έμβλημα (εθνόσημο) της Ελληνικής Δημοκρατίας



 
Το έμβλημα (εθνόσημο) της Ελληνικής Δημοκρατίας

Νόμος 48 (ΦΕΚ Α΄ 108 από 7.6.1975) 

 Το έμβλημα (εθνόσημο) της Ελληνικής Δημοκρατίας αποτελείται από ένα κυανό θυρεό που σχηματίζει μία αιχμή στο μέσο της κάτω πλευράς του.
Στη μέση ο θυρεός φέρει έναν λευκό σταυρό ο οποίος περιβάλλεται εξ ολοκλήρου από δύο κλαδιά δάφνης. Το εθνόσημο ζωγραφίζεται ή υφαίνεται, κυρίως πάνω στα πηλίκια, στις στολές ή στα κουμπιά των στρατιωτικών, των οργάνων των σωμάτων ασφαλείας κλπ.
Το ελληνικό "εθνικό σημείο" προβλέφθηκε από το Προσωρινό Πολίτευμα της Ελλάδος (Σύνταγμα της Επιδαύρου της 1ης Ιανουαρίου 1822) και καθορίστηκε με διάταγμα στις 15 Μαρτίου του ίδιου έτους.
Τα γνωρίσματά του ήταν το κυανό και λευκό χρώμα και το κυκλικό σχήμα. Το ελληνικό εθνόσημο υπέστη πολλές, μέχρι σήμερα, μεταβολές στο σχήμα και στις παραστάσεις μετά την πρώτη καθιέρωσή του, κυρίως εξαιτίας των πολιτειακών μεταβολών.
Το πρώτο ελληνικό εθνόσημο έφερε έμβλημα την Αθηνά και την κουκουβάγια και μετά την άφιξη του Καποδίστρια προσετέθη και ο φοίνικας σαν σύμβολο αναγέννησης. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Όθωνα, το βασιλικό έμβλημα, με τα δυο στεφανωμένα λιοντάρια που κρατούσαν το θυρεό με το βασιλικό στέμμα, έγινε το εθνόσημο του κράτους.
Τα βαυαρικό έμβλημα αντικαταστάθηκε από το δανικό μετά την άφιξη του Γεωργίου του Α΄. Μετά την ανακήρυξη της δημοκρατίας το 1924 το εθνόσημο είχε απλή μορφή λευκού σταυρού πάνω σε γαλάζιο πλαίσιο. Το δανικό έμβλημα επανήλθε με την επαναφορά της βασιλείας μέχρι το 1967.


Διαβάστε Περισσότερα: http://www.asxetos.gr/articles/greece/emvlima-ethnosimo-tis-ellinikis-dimokratias.html#ixzz2MP3gTcFX