Ποιος να φανταζόταν ότι η ιδέα που ξεκίνησε ως αστείο από μια παρέα στην Κρήτη, θα γινόταν ένα από τα αγαπημένα ποτά της Γερμανίας! Ο Μιλτιάδης Ρουμελιώτης θυμάται εκείνο το βράδυ στο Ρέθυμνο που παρήγγειλε να πιει ρετσίνα με κόλα.... Στο πέμπτο μπουκάλι και μέσα σε διάθεση ευφορίας, του πέρασε από το μυαλό να εμφιαλώσει το μείγμα και να το παρουσιάσει στον τόπο όπου ζει κι εργάζεται, τη Γερμανία.Το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Ελληνα μετανάστη, που τελικά αποδείχτηκε θαυματουργό, μετέτρεψε σε εμπορικό προϊόν μια από τις δημοφιλέστερες επιλογές κάθε πότη στις ταβέρνες και τα εστιατόρια.
Το λένε «Black Retsina».
Ο κ. Ρουμελιώτης γεννήθηκε στη Γερμανία από οικογένεια Δραμινών. Από παιδί ήθελε να κάνει δική του δουλειά, ενώ του άρεσε πολύ η επαφή με τον κόσμο και η εναλλαγή παραστάσεων. Αφού σπούδασε εφαρμοστής μηχανών στη Γερμανία και ήρθε στη χώρα μας για να υπηρετήσει στον στρατό, επέστρεψε στη Νυρεμβέργη για να ανοίξει δική του μεταφορική εταιρεία. Δέκα χρόνια μετά, σήμερα, ασχολείται με το χονδρεμπόριο ποτών και ταξιδεύει στην Ευρώπη.
«Δεν είχα σκεφτεί ποτέ να ασχοληθώ με τα ποτά. Να σκεφτείτε ότι πέρασαν δέκα χρόνια από εκείνο το βράδυ στην Κρήτη». Ο ίδιος στην αρχή, εισήγαγε ρετσίνα από το Κορωπί, σχεδίασε μόνος του το αλουμινένιο κουτάκι, και του έδωσε το όνομα «Black Retsina», παρουσιάζοντάς το ως κοκτέιλ.Το ποτό πρωτοκυκλοφόρησε στο Μόναχο το 2007 και κατόπιν στη Θεσσαλονίκη, αλλά η κυκλοφορία «σκόνταψε» στην Eλληνική στενοκεφαλιά, όπως λέει. «Οι Eλληνικές αρχές κατέσχεσαν την πρώτη παρτίδα που έφτασε στη χώρα μας με την πρόφαση ότι υπήρχαν παραλείψεις στα συστατικά που αναγράφονταν στη συσκευασία, χωρίς να μου διευκρινίζουν τι ακριβώς».
«Συμβουλεύτηκα δικηγόρους, διόρθωσα τα αναγραφόμενα στη συσκευασία, άλλαξα και προμηθευτές κρασιού γιατί προφανώς κάποιοι ανησύχησαν και ξανάριξα στην αγορά το προϊόν. Σήμερα συνεργάζομαι με την Ενωση Ρετσινοπαραγωγών Πατρών και διαθέτω το ποτό στη Γερμανία, την Ολλανδία, την Αυστρία και σε λίγο σε Τσεχία και Αγγλία. Στην Ελλάδα δυστυχώς ακόμη δυσπιστούν. Δεν πειράζει, έχουμε υπομονή».
Εύη Κωνσταντινίδου
pentapostagma.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου