Το σύμπαν, η ζωή, ο άνθρωπος, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, όλα λειτουργούν βάσει της θείας προνοίας. Αρκετές από τις μυστικές γνώσεις των προγόνων μας χάθηκαν, αλλά η θεία πρόνοια φρόντισε να διασωθούν διά του Θεού λόγου. Αλλά τι εστίν ο Θεός λόγος;
ΙΔΟΥ = ΘΕΟΥ = 484
Ο ΘΕΟΣ ΛΟΓΟΣ ΕΣΤΙ = Η ΓΛΩΣΣΑ = 1242
Η Ελληνική γλώσσα είναι η μητέρα όλων των γλωσσών της γης, είναι η βάσις διά την κτίσιν όλων των άλλων και κατά συνέπειαν είναι η γλώσσα των γλωσσών. Σε αντίθεσιν με τις άλλες γλώσσες του κόσμου, η Ελληνική δεν είναι μία φυσική γλώσσα, αλλά είναι μία ευφυής μαθηματική κατασκευή. Επιπλέον, έχει αποδειχθεί από μετρήσεις των γραφικών παραστάσεων κυματομορφών, που παράγονται από τις ηχητικές συχνότητες των λέξεων, φράσεων και προτάσεων της Ελληνικής, ότι αυτή έχει και μουσικήν υπόστασιν.
Χιλιάδες χρόνια προ της εποχής του Πυθαγόρου, εγεννήθη το αρχετυπικόν Ελληνικόν αλφαριθμητικόν σύστημα, το οποίον αποτελείται από 27 σύμβολα και έχει ως εξής:
Τα σύμβολα F, Q, ת είναι Ελληνικά, ονομάζονται δίγαμμα και κόππα και σαμπί και αποτελούν τα τρία επιπλέον σύμβολα που υπήρχαν εις το Ιωνικόν αλφάβητον. Έτσι σύμφωνα με το Ελληνικόν αλφαριθμητικόν σύστημα κάθε Ελληνική λέξις έχει ένα και μόνον ένα αριθμητικόν άθροισμα, το οποίον ονομάσθηκε λεξάριθμος από τους ερευνητάς, ενώ το ορθόν είναι συνάριθμος, όπως αναφέρεται και από τον πυθαγόρειον Ιάμβλιχον, ο οποίος εις τα θεολογούμενα της αριθμητικής εις το κεφάλαιον περί εξάδος, αναφέρει «η συναρίθμησις του κόσμου ονόματος εξακόσια εστίν». Το γεγονός της ορθότητος του όρου συνάριθμος, καθώς και μία επιπλέον απόδειξις ότι ο Ελληνικός λόγος έχει θείαν υπόστασιν, φαίνεται και από τις επόμενες αριθμητικές σχέσεις:
ΣΥΝΑΡΙΘΜΟΣ = 200 + 400 + 50 + 1 + 100 + 10 + 9 + 40 + 70 + 200 = 1080
ΘΕΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ = 284 + 423 + 373 = 1080
Άρα θα γράψουμε την ισοψηφία:
ΣΥΝΑΡΙΘΜΟΣ = ΘΕΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ = 1080
Οι πρωτοπόροι της μαθηματικής μελέτης της Ελληνικής γλώσσης είναι ο Αντώνιος Χαλάς, ο Θεοφάνης Μανιάς και ειδικότερα ο Κοσμάς Μαρκάτος, ο θεμελιωτής της λεξαριθμικής θεωρίας, ένας μαθηματικός ειδικός επί της αριθμητικής αναλύσεως.
Η λέξις λεξάριθμος είναι σύνθετη και παράγεται από τις λέξεις λέξις και αριθμός και αντιστοιχεί σε κάθε λέξιν το αριθμητικόν της άθροισμα σύμφωνα με το αρχετυπικόν αλφαριθμητικόν σύστημα. Όταν δύο λέξεις, φράσεις, ή προτάσεις έχουν τον ίδιον λεξάριθμον, ή λεξαριθμικόν άθροισμα, τότε λέμε ότι αυτές ισοψηφούν λεξαριθμικώς καλώντας αυτό το φαινόμενον λεξαριθμική ταυτότητα ή λεξαριθμική ισοψηφία. Διά τον λόγον, που αναφέραμε προηγουμένως εξ’ αιτίας της ορθότητος της εννοίας συνάριθμος, αντί της εννοίας λεξάριθμος, μπορούμε να χρησιμοποιούμε και τον όρον συναριθμική ταυτότητα, ή συναριθμική ισοψηφία.
Επιπλέον, εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι:
ΛΕΞΙΣ = ΕΛΞΙΣ = 305
Η ερμηνεία αυτής της λεξαριθμικής ισοψηφίας όπως και πολλών άλλων, δεν είναι απλή. Η ισοψηφία αυτή, δηλώνει ότι η λέξις δημιουργείται διά της μαθηματικής πράξεως της προσθέσεως, διά της οποίας παράγεται η έλξις των διαφόρων συνδυασμών των συμβόλων, που την αποτελούν.
Οι γραφές αναφέρουν ότι «εν αρχή ην ο Λόγος και ο λόγος ην προς τον Θεόν και Θεός ην ο Λόγος». Θα παρατηρήσουμε ότι η συναρίθμησις μέρους εκ της φράσεως αυτής είναι ο αριθμός 1265, δηλαδή ο ίδιος αριθμός με το άθροισμα της φράσεως σοφία Θεού. Πράγματι:
ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ = 55 + 709 + 58 + 70 + 443 = 1265
ΣΟΦΙΑ ΘΕΟΥ = 781 + 484 = 1265
Επομένως, θα γράψουμε ότι:
ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ = ΣΟΦΙΑ ΘΕΟΥ = 1265
Επιπλέον, στην ίδια πρόταση, παρατηρούμε ότι η φράσις και ο Θεός ην είναι ισόψηφη με την φράση ο λόγος. Είναι γεγονός:
ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΗΝ = 31 + 70 + 284 + 58 = 443
Ο ΛΟΓΟΣ = 70 + 373 = 443
Άρα, εδώ θα έχουμε ισοψηφία με τον πρώτον αριθμόν 443:
ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΗΝ = Ο ΛΟΓΟΣ = 443
Αρχικώς, αναφέραμε ότι η Ελληνική γλώσσα έχει μουσικήν υπόστασιν. Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται και από την ίδια τη μαθηματική μας γλώσσα μέσω της επομένης συναριθμικής ισοψηφίας, ως εξής:
ΕΛΛΗΝΙΚΗ = 5+30+30+8+50+10+20+8 = 161
ΟΜΙΛΙΑ = 70+40+10+30+10+1 = 161
ΚΛΙΜΑΞ = 20+30+10+40+1+60 = 161
Επειδή τα δεύτερα μέλη των ανωτέρω ισοτήτων είναι ίσα, αυτό σημαίνει ότι και τα πρώτα μέλη τους θα είναι ίσα και έτσι γράφουμε:
ΕΛΛΗΝΙΚΗ = ΟΜΙΛΙΑ = ΚΛΙΜΑΞ = 161
Η ερμηνεία της προηγουμένης συναριθμικής ισότητος είναι η εξής:
Είναι γεγονός αποδεδειγμένον από εργαστηριακές μετρήσεις, ότι η Ελληνική γλώσσα παράγει την ορθοφωνική ομιλία και επιπλέον είναι μία μουσική και μαθηματική κλίμαξ. Αυτό που πρέπει να τονιστεί σε αυτό το σημείο, είναι ότι ο αριθμός 161 είναι περίπου ίσος με το εκατονταπλάσιον του χρυσού αριθμού φ = 1,618..., γεγονός που ενισχύει περαιτέρω την άποψιν περί της μουσικής αρμονίας και της μαθηματικής δομής της Ελληνικής γλώσσης, διότι η μαθηματική σταθερά φ είναι ο αριθμός της αρμονίας και της καλαισθησίας.
Οι περισσότεροι συνάριθμοι κυμαίνονται μεταξύ των αριθμών 200 και 2000, ενώ γενικότερα, οι αριθμητικές τους τιμές ευρίσκονται μεταξύ των αριθμών 4 και 5000. Έτσι, είναι μικρή η πιθανότητα ώστε δύο λέξεις, που έχουν τον ίδιο συνάριθμο να αποτελούν ένα συμπτωματικόν φαινόμενον. Μάλιστα, όλες οι συναριθμικές ισοψηφίες μεταξύ λέξεων, φράσεων και προτάσεων, πρέπει να μελετηθούν ως προς την κοινή ή ακόμη και την ταυτόσημη εννοιολογική σημασία τους.
Ελάχιστες είναι οι γλώσσες του κόσμου, που έχουν αντιστοιχία μεταξύ γραμμάτων και αριθμών. Η Ελληνική γλώσσα εδώ και χιλιάδες χρόνια, έχει μίαν και μοναδικήν αντιστοιχίαν μεταξύ των 27 συμβόλων της, η οποία είναι γνωστή ως πυθαγόρειον αλφαριθμητικόν σύστημα. Επομένως δεν υπάρχει παλαιά και νέα λεξαριθμική θεωρία όπως ορισμένοι προσπαθούν να πείσουν τον κόσμον. Το αρχαίον Ελληνικόν σύστημα αριθμήσεως, έχει ως εξής:
Α = 1 Ι = 10 Ρ = 100
Β = 2 Κ = 20 Σ = 200
Γ = 3 Λ = 30 Τ = 300
Δ = 4 Μ = 40 Υ = 400
Ε = 5 Ν = 50 Φ = 500
F = 6 Ξ = 60 Χ = 600
Ζ = 7 Ο = 70 Ψ = 700
Η = 8 Π = 80 Ω = 800
Θ = 9 Q = 90 ת = 900
Ο πίναξ των 27 Ελληνικών γραμμάτων
Επεξήγησις: τα τέσσερα σύμβολα ς΄, F, Q, ת έχουν αφαιρεθεί από τους αλεξανδρινούς χρόνους και δεν χρησιμοποιούνται πλέον και έχουν τα ακόλουθα ονόματα:
ς΄= στίγμα
F = δίγαμμα
Q = κόππα
ת = σαμπί
Το δίγαμμα (Αγγλικόν F) προέρχεται από το Χαλκιδικόν αλφάβητον και έχει πράγματι την αριθμητική τιμή του 6, διότι F = Γ + Γ = 3 + 3 = 6.
Οι πυθαγόρειοι, ο Αριστοτέλης, ο Πλάτων και άλλοι φιλόσοφοι ήσαν πεπεισμένοι, ότι ο κόσμος έχει κτισθεί από κάποιους νόμους, οι οποίοι βασίζονται εις τους αριθμούς. Κατά τους πυθαγορείους τα πάντα εις το σύμπαν είναι αριθμοί, επομένως και τα γράμματα, τα οποία συνθέτουν τις λέξεις αντιστοιχούν σε αριθμούς. Έτσι λοιπόν, οι πυθαγόρειοι είχαν δώσει αριθμητικές τιμές ακόμη και εις τα ονόματα των θεών. Εφόσον σε κάθε λέξιν, φράσιν, ή πρότασιν αντιστοιχεί ένας μοναδικός φυσικός αριθμός, δύο λέξεις ή φράσεις, οι οποίες έχουν το ίδιον αριθμητικόν άθροισμα δημιουργούν το φαινόμενον της ισοψηφίας, της οποίας το ουσιαστικόν νόημα είναι η βάσις, όσον αφορά την αναζήτησιν και την εύρεσιν των βαθυτέρων σχέσεων μεταξύ διαφόρων εννοιών, οι οποίες απαιτούνται διά την διερεύνησιν των εννοιολογικών σχέσεων μεταξύ των αιωνίων και αφθάρτων ιδεών, που εκφράζονται από αυτές.
Η αντιστοιχία των γραμμάτων και των αριθμών είναι μονοσήμαντη. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε μία ένα προς ένα και επί συνάρτησιν, η οποία σε κάθε γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου, αντιστοιχεί έναν και μοναδικόν φυσικόν αριθμόν. Είναι άγνωστον το πότε ακριβώς εδημιουργήθη το Ελληνικόν αλφαριθμητικόν σύστημα, και αυτοί, οι οποίοι πιστεύουν ότι είναι ηλικίας μόνον δυόμισι χιλιάδων ετών, πλανώνται. Αρκετά χρόνια προ της εποχής του διδασκάλου και μύστου Πυθαγόρου, εγεννήθη το αρχετυπικόν Ελληνικόν αλφαριθμητικόν σύστημα, το οποίον δεν αποτελείται από τα γνωστά μας 24, αλλά από 27 σύμβολα.
Επιπλέον, τούτος είναι ο λόγος που έχουμε και την εκπληκτικήν ισοψηφίαν μεταξύ των λέξεων αλφαριθμητικόν και σύστημα, η οποία αποδεικνύει διά των συναρίθμων την ορθότητα της μοναδικής αλφαριθμητικής αντιστοιχίας του αρχαίου και αποδεδειγμένου πυθαγορείου αλφαριθμητικού συστήματος των 27 συμβόλων του Ελληνικού αλφαβήτου. Πράγματι, έχουμε:
ΑΛΦΑΡΙΘΜΗΤΙΚΟΝ = ΣΥΣΤΗΜΑ = 1149
Παρατηρώντας το ανωτέρω αλφαριθμητικόν σύστημα, θα διαπιστώσουμε ότι εις την πρώτην οριζοντίαν γραμμήν υπάρχουν τα σύμβολα Α – Ι – Ρ, τα οποία είναι τα τρία πρώτα σύμβολα της λέξεως αριθμός. Επιπλέον, εδώ θα παρατηρήσουμε ότι το άθροισμα των αριθμητικών τιμών των 27 Ελληνικών γραμμάτων – συμβόλων, είναι ο αριθμός 4995, διότι έχουμε:
Δια την αριστεράν στήλην: 1 + 2 + 3 + 4 + 5 + 6 + 7 + 8 + 9 = 45 => 4 + 5 = 9
Δια τη μεσαία στήλη: 10+20+30+40+50+60+70+80+90 = 450 => 4 + 5 +0 = 9
Δια την δεξιά στήλη: 100+200+300+400+500+600+700+800+900 = 4500 => 4 + 5 + 0 + 0 = 9
Επομένως, το γενικόν σύνολον των είκοσι επτά (27) Ελληνικών γραμμάτων (συμβόλων) θα είναι:
45 + 450 + 4500 = 4995
Επιπλέον, ο αριθμός της λέξεως γράμμα είναι ίσος με 185, διότι:
ΓΡΑΜΜΑ = 3 + 100 + 1 + 40 + 40 + 1 = 185
Όμως, παρατηρούμε ότι το πηλίκον των φυσικών αριθμών 4995 και 185 είναι ο αριθμός 4995/185 = 27, γεγονός, που αποδεικνύει ότι η Ελληνική γλώσσα γνωρίζει ακόμη και το πλήθος των γραμμάτων του αρχετυπικού της αλφαβήτου. Όμως, τον ίδιον αριθμόν παίρνουμε και από το άθροισμα των αριθμών 4, 9, 9, 5, διότι 4 + 9 + 9 + 5 = 27, ενώ το άθροισμα των αριθμών 2 και 7 είναι ο αριθμός 9, ο οποίος δηλώνει την διάταξιν των 27 γραμμάτων του ελληνικού αλφαβήτου ανά εννεάδες. Εάν όμως τώρα γράψουμε την φράσιν το γράμμα, θα διαπιστώσουμε ότι το άθροισμα της ισούται με τον αριθμόν 555. Διαιρώντας όμως τον αριθμόν 4995 με τον αριθμόν 555 λαμβάνουμε ως πηλίκον τον αριθμόν 9, ο οποίος όπως είπαμε και προηγουμένως, δηλώνει την διάταξιν των 27 γραμμάτων ανά ομάδες των εννέα. Πράγματι, έχουμε 4995/555 = 9 και εις το σημείον τούτο, προκαλώ όλους τους μαθηματικούς να υπολογίσουν την πιθανότητα της τυχαιότητος των ανωτέρω αποτελεσμάτων.
4995/185 = 27
Παρατηρούμε λοιπόν, ότι το αλφάβητον της αρχαίας Ελληνικής γλώσσης αποτελείται από 27 αριθμογράμματα, αλλά μαζί με το στίγμα, έχουμε 28 σύμβολα και επειδή το 28 είναι ο δεύτερος τέλειος αριθμός, θα λέγαμε ότι η ελληνική γλώσσα σχετίζεται με την τελειότητα, ή ότι η γλώσσα μας είναι η τέλεια γλώσσα. Το γεγονός, ότι ο αριθμός 28 είναι ένας από τους τελείους αριθμούς, αιτιολογεί την τελειότητα του κόσμου των ιδεών, αφού ο αριθμός που προκύπτει από το άθροισμα των γραμμάτων της φράσεως η ιδέα, είναι ο αριθμός 28. Πράγματι, έχουμε:
Η ΙΔΕΑ = 8+(10+4+5+1) = 8+20 = 28.
Ο πρώτος από τους τέλειους αριθμούς, είναι ο αριθμός 6. Τέλειος, λέγεται ένας θετικός ακέραιος, δηλαδή ένας φυσικός αριθμός, του οποίου το άθροισμα των γνησίων διαιρετών του, δηλαδή αυτών εκτός του εαυτού του, ισούται με τον εαυτό του. Πράγματι, παρατηρούμε ότι 6 = 1+2+3 και 28 = 1+2+4+7+14. Ο τρίτος τέλειος αριθμός, είναι ο αριθμός 496, διότι ισχύει η σχέσις 496 = 1+2+4+8+16+31+62+124+248, ενώ ο αριθμός 8128 είναι ο τέταρτος τέλειος. Αξίζει να αναφέρουμε ότι το άθροισμα των δύο πρώτων φιλίων αριθμών 220 και 284 και του αριθμού 496 είναι ο αριθμός 1000, διότι ισχύει η σχέσις 220+284+496 = 1000 = 103 = (1+2+3+4)3, δηλαδή η πρώτη πυθαγόρειος τετρακτύς υψωμένη εις τον κύβο. Δύο φυσικοί αριθμοί λέγονται φίλιοι όταν το άθροισμα των γνησίων διαιρετών του ενός ισούται με τον άλλον και αντιστρόφως. Το πρώτον ζεύγος των φιλίων αριθμών αποτελείται από τους αριθμούς 220 και 284, διότι ισχύουν οι σχέσεις:
220 = 1+2+4+71+142
284 = 1+2+4+5+10+11+20+22+44+55+110
Μέχρι σήμερον (Δεκέμβριος 2008), έχουν βρεθεί 46 τέλειοι αριθμοί, ο δε τελευταίος και μεγαλύτερος από αυτούς που έχουν βρεθεί είναι 243112608(243112609 – 1) και ο πρώτος αριθμός (Mersenne prime) από τον οποίον παράγεται, αποτελείται από 12978189 ψηφία. Ο συγγραφέας ασχολείται με την έρευνα ευρέσεως τελείων αριθμών χρησιμοποιώντας ηλεκτρονικούς υπολογιστές από τότε που ήταν στη Βοστώνη των Η.Π.Α., όπου το έτος 1998 απέδειξε χρησιμοποιώντας απλά θεωρήματα της θεωρίας αριθμών, ότι κάθε τέλειος αριθμός (εκτός του 6) όταν διαιρεθεί με τον αριθμόν 9 αφήνει ως υπόλοιπον τη μονάδα.
Η έννοια του λεξαρίθμου
Οι πυθαγόρειοι, επίστευαν ότι το σοφότατον των όντων εις το σύμπαν, είναι ο αριθμός. Τούτο σημαίνει, ότι τα πάντα έχουν σχέσιν με τους αριθμούς και επομένως εκφράζονται με κάποιον τρόπον από αυτούς. Λεξάριθμος, ονομάζεται το αριθμητικόν άθροισμα που παράγεται από τα γράμματα μίας λέξεως, όταν αυτά μετατραπούν σε αριθμούς σύμφωνα με το αρχαίον Ελληνικόν σύστημα αριθμήσεως. Εδώ λοιπόν, μας λύνεται η μακροχρόνια απορία της σημασίας της ορθογραφίας.
Θα διαπιστώσουμε ακόμη ότι η λέξις λεξαριθμικός είναι ισόψηφος με την φράσιν το γράμμα, γεγονός που δικαιολογείται εάν αναλογιστούμε ότι το γράμμα και η αριθμητική αξία του κάθε γράμματος παίζει πρωτεύοντα ρόλον εις τον υπολογισμόν του λεξαριθμικού αθροίσματος των διαφόρων λεκτικών. Πράγματι, είναι:
ΛΕΞΑΡΙΘΜΙΚΟΣ = 555
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ = 555
Θέτοντας την ερώτησιν τι εστί λεξάριθμος, ο συμπαντικός υπολογιστής της γλώσσης θα μας απαντήσει με την εκπληκτικήν ισοψηφίαν που ακολουθεί και αποδεικνύει ότι οι λεξάριθμοι (συνάριθμοι) γνωρίζουν ακόμη και τον ορισμόν του λεξαρίθμου.
Ο ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ ΕΣΤΙ = 1110
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ + ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ = 1110
Ο Πλάτων αναφέρει, ότι ο τρόπος με τον οποίον δίδονται τα ονόματα δεν είναι τυχαίος και συγκεκριμένα λέγει, ότι η ονοματοδοσία των όντων δεν είναι τυχαία. Επομένως, ο τρόπος, με τον οποίον γράφονται οι λέξεις δεν είναι τυχαίος, αλλά υπόκεινται σε κάποιον μαθηματικόν αλγόριθμον άγνωστον ακόμη. Ο Πλάτων, ομιλεί διά τον κόσμον των ιδεών, εκ του οποίου εκπορεύονται τα πάντα από τα τέλεια αρχέτυπα. Παρατηρούμε όμως, ότι το αριθμητικόν άθροισμα της φράσεως ο ιδεατός κόσμος, είναι μόλις κατά μία μονάδα μικρότερον από τον λεξάριθμον του ονόματος Πλάτων. Πράγματι:
Ο ΙΔΕΑΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ = 1260
ΠΛΑΤΩΝ = 1261
Εις το παρόν σημείον θα εξετάσουμε αριθμούς λέξεων, φράσεων και προτάσεων, οι οποίοι σχετίζονται με σημαντικές και θεμελιώδεις μαθηματικές έννοιες, όπως επίσης θα εξετάσουμε και μαθηματικά θεωρήματα, ενώ μέσα από σημαντικές ισοψηφίες, θα προσπαθήσουμε να αποδείξουμε τη μαθηματική δομή της Ελληνικής γλώσσης. Υπολογίζοντας τους αριθμούς των λέξεων νόμος, αριθμός, ευθεία, μαθηματικά, μόνος, επάναγκος και καθολικός, παρατηρούμε ότι:
ΝΟΜΟΣ = 50+70+40+70+200 = 430
ΑΡΙΘΜΟΣ = 1+100+10+9+40+70+200 = 430
ΕΥΘΕΙΑ = 5+400+9+5+10+1 = 430
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ = 40+1+9+8+40+1+300+10+20+1 = 430
ΜΟΝΟΣ = 40+70+50+70+200 = 430
ΕΠΑΝΑΓΚΟΣ = 5+80+1+50+1+3+20+70+200 = 430
ΚΑΘΟΛΙΚΟΣ = 20+1+9+70+30+10+20+70+200 = 430
Η ανωτέρω ισοψηφία, αποδεικνύει ότι οι επτά προηγούμενες λέξεις ανήκουν σε ένα σύνολον, το οποίον είναι υποσύνολον της ακολουθίας της κτίσεως του κόσμου. Είναι γεγονός ότι σύμφωνα με την λεξαριθμικήν θεωρίαν, δύο λέξεις, φράσεις ή προτάσεις, που έχουν τον ίδιον αριθμόν, σχετίζονται με κάποιον τρόπον μεταξύ τους, έχουν κοινά σημεία, ή ταυτίζονται εννοιολογικώς. Όπως εδίδασκε και ο Πυθαγόρας στους μαθητές του, τα μαθηματικά είναι αριθμοί και η ουσία του σύμπαντος είναι οι ακέραιοι και οι ρητοί αριθμοί. Άλλωστε από συνδυασμούς αυτών (τουλάχιστον όσον αφορά την καταγραφή των εις το δεκαδικόν σύστημα αριθμήσεως) προκύπτουν και οι άρρητοι, καθώς και οι υπερβατικοί.
Τα μαθηματικά, είναι αριθμοί λοιπόν και η ευθεία ως υποσύνολον της γεωμετρίας, είναι υποσύνολον των μαθηματικών, αφού η γεωμετρία είναι και αυτή με τη σειρά της υποσύνολον των μαθηματικών. Επίσης η λέξις νόμος, είναι θεμελιώδες υποσύνολον των μαθηματικών και ταυτίζεται λεξαριθμικώς με την λέξιν καθολικός, διότι ο νόμος είναι καθολικός, δηλαδή ισχύει σε κάθε σημείον του σύμπαντος. Η λέξις μονός, είναι και αυτή θεμελιώδες υποσύνολον των μαθηματικών, διότι το έν, η αρχή του παντός, είναι μονός αριθμός, αλλά και όλοι οι πρώτοι αριθμοί εκτός του δύο (2) είναι μονοί, δηλαδή περιττοί αριθμοί. Οι πρώτοι αριθμοί, είναι άπειροι και θεμελιώδεις, διότι παράγουν όλους τους υπολοίπους αριθμούς. Πρώτοι, ονομάζονται οι αριθμοί, οι οποίοι διαιρούνται ακριβώς μόνον με την μονάδαν (1) και με τον εαυτόν τους. Η μυστηριώδης ακολουθία των απείρων πρώτων αριθμών έχει ως εξής: 2, 3, 5, 7, 11, 13, 17, 19, 23, 29, 31, 37, 41, 43, 47, 53, 59, 61, 67, 71, 73, 79, 83, 89, 97, 101, 103, 107, 109, 113, 127, 131, 137…
Θα αναφερθούμε τώρα εις τις δύο Πυθαγόρειες τετρακτύες. Ο Πυθαγόρας έδιδε μεγάλη σημασία σε δύο αθροίσματα, στη μικρή και τη μεγάλη τετρακτύ όπως τα αποκαλούσε αυτός, αλλά και οι μαθηταί του. Η μικρά (πρώτη) τετρακτύς είναι το άθροισμα των αριθμών 1+2+3+4 = 10 και ο Πυθαγόρας όρκιζε τους μαθητές του με τον ακόλουθον όρκον: «ΟΥ ΜΑ ΤΟΝ ΑΜΕΤΕΡΑ ΨΥΧΑ ΠΑΡΑΔΟΝΤΑ ΤΕΤΡΑΚΤΥΝ ΠΑΓΑΝ ΑΕΝΑΟΥ ΦΥΣΕΩΣ ΡΙΖΩΜΑ Τ’ ΕΧΟΥΣΑΝ», δηλαδή: όχι δεν θα μαρτυρήσω τα μυστικά της σχολής μας, μα τον παραδώσαντα εις την ψυχή μας την τετρακτύν, πηγήν αενάου φύσεως έχουσαν βαθιές ρίζες (εδώ εννοεί τον Πυθαγόραν). Διά την μικράν τετρακτύν (την πρώτη από τις δύο) πρέπει να αναφέρουμε την απόλυτη λεξαριθμική ταύτιση των δύο ακολούθων φράσεων:
Εν δυάς τριάς και η τετράς και η Θεία τετρακτύς εστίν.
Έχουμε αντιστοίχως:
ΕΝ = 5+50 = 55
ΔΥΑΣ = 4+40+1+200 = 605
ΤΡΙΑΣ = 300+100+10+1+200 = 611
ΚΑΙ = 20+1+10 = 31
Η = 8
ΤΕΤΡΑΣ = 300+5+300+100+1+200 = 906. Άρα, έχουμε:
ΕΝ ΔΥΑΣ ΤΡΙΑΣ ΚΑΙ Η ΤΕΤΡΑΣ = 55+605+61+31+8+906 = 2216
Διά την δευτέραν πρότασιν έχουμε:
Η = 8
ΘΕΙΑ= 9+5+10+1 = 25
ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ = 300+5+300+100+1+20+300+400+200 = 1626
ΕΣΤΙΝ = 5+200+300+10+50 = 565
Επομένως, έχουμε:
Η ΘΕΙΑ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΕΣΤΙΝ = 8+25+1626+565 = 2216
Συμπέρασμα εκ των ανωτέρω
Όπως θα έχετε διαπιστώσει με τα μέχρι στιγμής παραδείγματα λεξαριθμικών ισοψηφιών, φαίνεται ότι η αρχαία Ελληνική γλώσσα είναι μία ευφυής μαθηματική κατασκευή, που εκπορεύεται από τον ίδιον τον Θεόν και Δημιουργόν του σύμπαντος, όπως δείξαμε σε μία προηγούμενη λεξαριθμική ισοψηφία. Εκτός αυτού, έχει αποδειχθεί και εις το εργαστήριον ότι οι ακουστικές συχνότητες που παράγονται από ορισμένες λέξεις, φράσεις και προτάσεις, αφού αυτές τοποθετηθούν σε κατάλληλη ακολουθία, μπορούν να επηρεάσουν θετικά την ψυχολογία του ανθρώπου και ακόμη να θεραπεύσουν ορισμένες ψυχικές ασθένειες. Δυστυχώς όμως, κάποιοι εργάζονται πυρετωδώς για τη διαφθορά και την εξαφάνισιν της Ελληνικής γλώσσης και γνωρίζουν πολύ καλά γιατί το κάνουν. Είναι γεγονός, ότι μεταξύ άλλων θέλουν να αποτρέψουν την αποκωδικοποίηση κάποιων μεγάλων τεχνολογικών μυστικών, που κρύβονται μέσα σε αρχαία Ελληνικά κείμενα, καθώς και σε προτάσεις της γλώσσης μας. Τα μυστικά αυτά δεν έχουν σχέσιν μόνον με τα Μαθηματικά, αλλά και με τη Φυσική, τη Χημεία, την Ιατρική, τη Βιολογία και άλλες επιστήμες.
Αυτοί που προσπαθούν να διαλύσουν τη γλώσσα μας, τη μητέρα των γλωσσών, τη συμπαντική γλώσσα, έχουν δυστυχώς επιτύχει το έργον τους σε μεγάλον βαθμόν, αφού με την καθιέρωσιν του μονοτονικού συστήματος, η Ελληνική γλώσσα οδηγείται με βεβαιότητα προς τον εκφυλισμόν και τείνει να ταυτιστεί με την αγγλική γλώσσα, η οποία όλοι γνωρίζουμε ότι σήμερα, είναι η διεθνής γλώσσα.
Αν πάμε αρκετά χρόνια πίσω στο παρελθόν, θα δούμε ότι η Ελληνική ήταν διεθνής και γνωρίζουμε, ότι ακόμη και η Καινή Διαθήκη εγράφη εις την αρχαίαν Ελληνικήν. Πρέπει όλοι οι Έλληνες να μάθουν ότι κατά την περίοδον της προεδρίας του Αβραάμ Λίνκολν εις τις Η.Π.Α. (1860 – 1863), ο Λίνκολν είχε προτείνει την Ελληνική γλώσσα ως εθνική γλώσσα των Η.Π.Α. Δυστυχώς όμως, συνέβησαν κάποια «περίεργα γεγονότα» πριν και μετά το ψήφισμα των γερουσιαστών και έτσι επεκράτησεν η Αγγλική γλώσσα ως γλώσσα των Η.Π.Α. Κάποιος γερουσιαστής σκοτώθηκε κατά τη μετάβαση του στον τόπο του ψηφίσματος και ενώ η έκβασις της ψηφοφορίας ήταν υπέρ της Ελληνικής με ψήφους 3 υπέρ και 2 κατά, μετά από κάποιες «περίεργες διαδικασίες», λίγο πριν από την τελικήν έκβασιν του αποτελέσματος, η Αγγλική γλώσσα επεκράτησε με ψήφους 2 υπέρ και 1 κατά!
Αυτό που μπορούμε εμείς οι Έλληνες να κάνουμε, είναι να διδαχθούμε την αρχαία Ελληνική από την αρχή και να τη μάθουμε, όπως μαθαίνουμε την Αγγλική, ή οποιαδήποτε άλλη ξένη γλώσσα. Η Λατινική γλώσσα προέρχεται από την Ελληνική γλώσσα και συγκεκριμένα από το Χαλκιδικόν αλφάβητον. Στο σημείον τούτο πρέπει να αναφέρουμε, ότι η Αγγλική έχει κατασκευαστεί με βάση την αρχαία Ελληνική και τη Λατινική γλώσσα. Απόδειξη αυτού του ισχυρισμού είναι ότι στην Αγγλική γλώσσα υπάρχουν τουλάχιστον 85.000 Ελληνικές λέξεις. Ενδεικτικά αναφέρουμε ορισμένες από αυτές:
ANALYSIS => ΑΝΑΛΥΣΙΣ
STATISTICS => ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ
MATHEMATICS => ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ
ALPHABET => ΑΛΦΑΒΗΤΟΝ
GEOMETRY => ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ
THEME => ΘΕΜΑ
ARITHMETIC => ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ
SPHERE => ΣΦΑΙΡΑ
POLYAGOGY => ΠΟΛΥΑΓΩΓΙΑ
ELLIPSE => ΕΛΛΕΙΨΙΣ
METER => ΜΕΤΡΟΝ
ANALYTIC => ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ
MUSIC => ΜΟΥΣΙΚΗ
PARABOLA => ΠΑΡΑΒΟΛΗ
HARMONY => ΑΡΜΟΝΙΑ
HYPERBOLA => ΥΠΕΡΒΟΛΗ
MELODY => ΜΕΛΩΔΙΑ
THEOREM => ΘΕΩΡΗΜΑ
ENERGY => ΕΝΕΡΓΕΙΑ
CΟNE => ΚΩΝΟΣ
DIAMETER => ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ
ANTITHESIS => ΑΝΤΙΘΕΣΙΣ
ATOM => ΑΤΟΜΟΝ
THESIS => ΘΕΣΙΣ
PROTON => ΠΡΩΤΟΝΙΟΝ
TROPICAL => ΤΡΟΠΙΚΟΣ
ELECTRON => ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΟΝ
ASTRONOMY => ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ
LEPTON => ΛΕΠΤΟΝΙΟΝ
PHYSICS => ΦΥΣΙΚΗ
Μάλιστα, πρέπει να τονίσουμε ότι πολλές λέξεις από αυτές, προφέρονται με τον ίδιον ακριβώς τρόπον και στις δύο γλώσσες. Χιλιάδες είναι οι λέξεις που ακολουθούν τα προηγούμενα παραδείγματα, ακόμη και εις την ορολογίαν πολλών επιστημών, όπως των Μαθηματικών, της Φυσικής, της Χημείας, της Αστρονομίας, της Ιατρικής κ.λ.π. . Σκεφθείτε τι θα γινόταν, εάν αυτές οι 85.000 λέξεις αφαιρούντο από την Αγγλική γλώσσα. Είναι γεγονός ότι θα έπαυε η ύπαρξις αυτής. Έτσι, όλοι οι λαοί του κόσμου θα πρέπει να υποκλίνονται στην σοφία της Ελληνικής γλώσσης και να αναγνωρίζουν την μοναδικότητά της.
Το γεγονός ότι η Ελληνική γλώσσα έχει νοημοσύνη εκτός όλων των άλλων διά των λεξαρίθμων, αποδεικνύεται ως εξής:
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ = ΝΟΗΜΩΝ = 1018
Γράφοντας τώρα τις λέξεις κλειδιά κτίσις, ισοσκελές, πεντάγραμμον, κύκλος, καθώς και την φράσιν μέσοι και άκροι λόγοι, έχουμε αντιστοίχως:
ΚΤΙΣΙΣ = 20+300+10+200+10+200 = 740
ΚΥΚΛΟΣ = 20+400+20+30+70+200 = 740
ΙΣΟΣΚΕΛΕΣ = 10+200+70+200+20+5+30+5+200 = 740
ΠΕΝΤΑΓΡΑΜΜΟΝ = 80+5+50+300+1+3+100+1+40+40+70+50 = 740
ΜΕΣΟΙ ΚΑΙ ΑΚΡΟΙ ΛΟΓΟΙ = 325+31+201+183 = 740
Επειδή όμως οι τέσσερις προηγούμενες λέξεις, καθώς και η φράσις μέσοι και άκροι λόγοι, ανήκουν βεβαίως εις το σύνολον της γεωμετρίας και μάλιστα είναι θεμελιώδεις έννοιες, δικαιολογείται απολύτως το γεγονός ότι σχετίζονται λεξαριθμικώς. Αλλά εδώ χρειάζεται περισσότερη ανάλυσις, προκειμένου να δικαιολογήσουμε την ανωτέρω λεξαριθμική ισοψηφία.
Η κτίσις του σύμπαντος έχει γίνει με βάσιν τον κύκλον, αφού ο Θεός πριν δημιουργήσει οτιδήποτε, από τον κόσμον των ιδεών εδημιούργησε το θεμελιώδες σωματίδιον, που είναι υπεύθυνον διά την ακολουθία της δημιουργίας απάντων των υλικών σωμάτων. Πράγματι, για να δημιουργηθεί το θεμελιώδες σωματίδιον, το οποίον είναι σφαιρικόν, χρειάζεται εν πρώτοις η κατασκευή του κύκλου. Μετά την δημιουργίαν του σύμπαντος ακολούθησε και η δημιουργία του ανθρώπου, η οποία σχετίζεται άμεσα με το ισοσκελές τρίγωνον και το κανονικόν πεντάγωνον. Αξίζει να παρατηρήσουμε τον καταπληκτικό πίνακα του Leonardo Da Vinci, ο οποίος εικονίζει τον άνθρωπον να σχηματίζει κανονικόν πεντάγωνον.
Η Ελληνική γλώσσα γνωρίζει δια των λεξαρίθμων την αριθμητική τιμή της μαθηματικής σταθεράς π με ακρίβεια τριών δεκαδικών ψηφίων. Από την Ευκλείδειον γεωμετρίαν, γνωρίζουμε ότι ο αριθμός π εκφράζεται από το πηλίκον του μήκους της περιφερείας του κύκλου προς την διάμετρον αυτού.
Τούτον αποδεικνύεται και διά των λεξαρίθμων από την λεξαριθμική εξαγωγή των εννοιών, μήκος, περιφέρεια, κύκλος και διάμετρος, η οποία έχει ως ακολούθως:
ΜΗΚΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΥ = 338+1016+940 = 2294
ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ = 730
Επομένως, παρατηρούμε ότι:
π = (ΜΗΚΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΥ)/(ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ) = 2294/730 = 3,14…
Η Ελληνική γλώσσα τονίζει ότι ο άνθρωπος είναι ένα ον που γεννάται από την φύσιν, ζει και επιστρέφει εις αυτήν.
ΑΝΘΡΩΠΟΣ = ΦΥΣΙΣ = 1310
Τούτο σημαίνει, ότι ο άνθρωπος θα πρέπει να σέβεται την φύσιν, διότι χωρίς αυτήν η ζωή του επάνω εις την γαίαν, δεν μπορεί να έχει μέλλον. Η επόμενη ισοψηφία επιβεβαιώνει τα ανωτέρω:
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΓΑΙΑΣ = Η ΦΥΣΙΣ = 1318
Περί της ατομικής θεωρίας και της ιατρικής
Είναι δυνατόν να αποδειχθεί ότι η ύλη δεν τέμνεται επ’ άπειρον, αλλά υπάρχει τουλάχιστον ένα θεμελιώδες σωματίδιον, το οποίον καλείται υλικόν άτομον.
Οι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι Δημόκριτος και Λεύκιππος, επέτυχαν να διεισδύσουν εις τα άδυτα του μικροκόσμου και να συλλάβουν την έννοια του ατόμου, περισσότερον από δύο χιλιετίες πριν από την εποχήν της συγχρόνου τεχνολογίας. Η συναριθμική ισοψηφία μεταξύ των λέξεων ακτίς και άτομον, ερμηνεύεται, εάν σκεφθούμε ότι το άτομον ως μη τεμνόμενον υλικόν σωματίδιον, έχει υποχρεωτικώς μίαν ελαχίστη ακτίνα. Πράγματι έχουμε:
ΑΤΟΜΟΝ = ΑΚΤΙΣ = 531
Στο σημείον αυτό θα παραθέσουμε μία ακόμη ιδιότητα όσον αφορά τους κανόνες του ορισμού της θεωρίας των λεξαρίθμων, η οποία στα παρακάτω παραδείγματα φαίνεται να λειτουργεί με εντυπωσιακόν τρόπον. Όταν προσθέτουμε το σύμβολον Α σε μία λέξη ή έννοια, τότε λέμε ότι ως αποτέλεσμα λαμβάνουμε την έννοια αυτή σε πλήρη δράσιν. Τούτο φαίνεται από το επόμενον παράδειγμα εις το οποίον φαίνεται ότι ο ιός εν δράσει δημιουργεί την ασθένεια, αλλά και ότι η γρίππη είναι και αυτή μία ασθένεια. Πράγματι:
ΙΟΣ = 280
ΙΟΣ + Α = ΑΣΘΕΝΕΙΑ = ΓΡΙΠΠΗ = 281
Το ίδιον συμβαίνει και με την περίπτωσιν της συνεχούς διαιρέσεως της ύλης, διότι η συνεχής δράσις του τμητού, κάποια στιγμή θα μας οδηγήσει εις το άτμητον. Είναι πράγματι εκπληκτική αυτή η ιδιότης των λεξαρίθμων, διότι πολύ σύντομα μας αποδεικνύει την ύπαρξιν του υλικού ατόμου:
ΤΜΗΤΟΝ = 768
ΑΤΜΗΤΟΝ = 769
ΤΜΗΤΟΝ + Α = ΑΤΜΗΤΟΝ = 769
Επιπλέον, παρατηρούμε ότι ο φυσικός αριθμός 769, ο οποίος εκφράζει την έννοια του ατμήτου είναι αδιαίρετος, δηλαδή άτμητος. Το ίδιον συμβαίνει και με τον αριθμόν 919, ο οποίος είναι ο αριθμός της λέξεως άτμητος. Είναι πράγματι εντυπωσιακός ο τρόπος της συσχετίσεως των εννοιών με την μαθηματική τους σημασίαν διά της οδού των λεξαρίθμων.
ΑΤΜΗΤΟΣ = 919
Περί του αριθμού 666 και του Ιησού Χριστού
Η αποκάλυψις του Ιωάννου εις το κεφάλαιον 13 και συγκεκριμένα εις τον στίχον 18, αναφέρει ότι ο αριθμός του μεγάλου θηρίου είναι ο 666. Η ελληνική γλώσσα διά της προβλεπτικότητος των λεξαρίθμων, συμφωνεί απολύτως, διότι:
ΤΟ ΜΕΓΑ ΘΗΡΙΟΝ = 666
ΕΛΘΕ ΤΟ ΘΗΡΙΟΝ = 666
Γνωρίζουμε ότι εις τα σούπερ μάρκετς τα διάφορα προϊόντα περιέχουν έναν κωδικόν αριθμόν, ο οποίος εκφράζεται με την χρήσιν του γραμμωτού κωδικού συστήματος (bar code system). Το ενδιαφέρον όμως είναι η ισοψηφία που ακολουθεί:
ΝΟΥΜΕΡΑ = ΜΑΡΚΕΤΣ = 666
Περισσότερα διά το θέμα του αριθμού 666 ο αναγνώστης μπορεί να μάθει από το τρίτον βιβλίον του συγγραφέως με τίτλον η σοφία των συναρίθμων, καθώς και από το πέμπτον βιβλίον αυτού με τίτλον η προβλεπτικότης της ελληνικής γλώσσης.
Ο Θεός είναι άγιος, αγαθός και η ιερά μονή είναι τόπος λατρείας του. Πράγματι:
ΘΕΟΣ = ΑΓΙΟΣ = ΑΓΑΘΟΣ = ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ = 284
Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Θεός των Θεών, ο άγιος των αγίων, ο αγαθός των αγαθών και μετά την ανάληψίν του, υπάρχει ως ενέργεια αοράτων φωτονίων, δηλαδή φωτονίων υψηλής ενεργείας (εστί γ΄ φωτόνιον):
ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ = 2368
Ο ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ = 2368
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ = 2368
Ο ΑΓΑΘΟΣ ΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ = 2368
ΕΣΤΙ Γ΄ ΦΩΤΟΝΙΟΝ = 2368
Η ανάληψις του Κυρίου, είναι ένα φαινόμενον, το οποίον εξηγείται διά της πυρηνικής φυσικής και διά της κυματομηχανικής, με την παραδοχήν ότι τότε έγινε κρούσις ύλης και αντιύλης. Οι λεξάριθμοι συμφωνούν και με την πυρηνικήν φυσικήν:
ΚΡΟΥΣΙΣ = ΑΝΑΛΗΨΙΣ = ΚΥΡΙΟΥ = 1000
Πράγματι, από την πυρηνική φυσική γνωρίζουμε ότι, όταν η ύλη κρούει την αντιύλη, τότε δημιουργείται το φωτόνιον, το οποίον διαδίδεται κυματοειδώς εις τον τρισδιάστατον χώρον:
Η ΥΛΗ ΚΡΟΥΕΙ ΑΝΤΙΥΛΗ = ΦΩΤΟΝΙΟΝ = ΚΥΜΑΤΟΕΙΔΩΣ = 1850
Έτσι όπως έγινε η πρώτη έλευσις του Κυρίου, θα γίνει και η δευτέρα έλευσις αυτού, δηλαδή υπό μορφήν φωτονίων:
ΕΛΕΥΣΙΣ ΚΥΡΙΟΥ = ΦΩΤΟΝΙΟΝ = 1850
Περί της δικαιοσύνης
Διά των νόμων υπάρχει η τάξις και η αρμονική συμβίωσις των όντων εις όλον το σύμπαν. Τούτο φαίνεται από την επομένη λεξαριθμική ισότητα, η οποία καθιστά αναγκαία την παγκοσμιότητα της δικαιοσύνης:
ΝΟΜΩΝ = Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΤΗΣ = 1010
Ο δικηγόρος προσπαθεί με ειρηνικά μέσα να επιλύσει τις διαφορές δύο αντιδίκων εις το δικαστήριον, γίνεται δηλαδή ειρηνοδίκης, αλλά συνεργάζεται και με τον ειρηνοδίκην του πρωτοδικείου. Οι λεξάριθμοι το επιβεβαιώνουν:
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ = ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ = 485
Η δικαιοσύνη αποδίδεται εις το δικαστήριον και είναι παντοεθνής, δηλαδή υπάρχει σε όλα τα έθνη, προκειμένου να επιλύει ειρηνικά τις διαφορές των πολιτών:
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ = ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ = ΠΑΝΤΟΕΘΝΗΣ = 773
Η δικαιοσύνη πρέπει να αποδίδεται με σοφίαν από τους διαφόρους δικαστικούς λειτουργούς, όπως συνάγεται και εκ της ισοψηφίας, που ακολουθεί:
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ = ΣΟΦΙΑ = 781
Ο συγγραφέας έχει περισσότερα παραδείγματα λεξαριθμικών ισοψηφιών καθώς και διάφορες άλλες αποκαλύψεις εις τα επτά βιβλία του με τίτλους:
1) Αποδείξεις για τη μαθηματική κατασκευή της Ελληνικής γλώσσας (2000),
2) Η Μαθηματική αποκωδικοποίησις της Ελληνικής γλώσσης (2001),
3) Η Σοφία των συναρίθμων (2004)
4) Ο Κώδιξ των πυθαγορείων (2005)
5) Η Προβλεπτικότης της ελληνικής γλώσσης (2008)
6) Η Λεξαριθμική νοημοσύνη της Ελληνικής γλώσσης (2010)
7) Η Αρμονία της ιεράς γεωμετρίας (2011)
Όποιος ενδιαφέρεται να τα προμηθευθεί, μπορεί να επικοινωνήσει μαζί του εις το τηλέφωνον 6938022709, ή μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου εις την ηλεκτρονικήν διεύθυνσιν lefteris_02115@yahoo.com
Ο Ελευθέριος Αργυρόπουλος είναι ο μαθηματικός που έχει ανακαλύψει 525 αποδείξεις του Πυθαγορείου θεωρήματος και έχει αποδείξει το τελευταίον θεώρημα του Fermat διά την περίπτωσιν των αρτίων εκθετών (έδωσε την πρώτη κλασσική απόδειξη στο Northeastern University το έτος 2002), έχει γενικεύσει το θεώρημα του σημείου των Fermat – Torricelli εις την γεωμετρίαν δι’ όλα τα κανονικά πολύγωνα και έχει ανακαλύψει έναν νέον τρόπον υπολογισμού οριζουσών τετραγωνικών πινάκων, ο οποίος είναι δεύτερος σε ταχύτητα υπολογισμού μετά την μέθοδον του Γερμανού μαθηματικού Gauss την γνωστή ως μέθοδος του κάτω ή άνω τριγωνισμού των πινάκων (Gaussian elimination).
Έχει ασχοληθεί με την σύνθεσιν ηλεκτρονικής μουσικής και έχει συνθέσει τρία μουσικά έργα με τίτλους Μαραθωνοδρόμος (1994), Το φως του Απόλλωνος (2001) και Πυθαγόρας (2005).
Επίσης έχει τερματίσει σε περισσοτέρους από 80 μαραθωνίους και 40 υπερμαραθωνίους. Συγκεκριμένα έχει κερδίσει το πανελλήνιον πρωτάθλημα των 80 km και έχει έλθει δεύτερος εις την απόστασιν των 100 km , ενώ η μεγαλυτέρα απόστασις που έχει διατρέξει είναι 170 km από τους Δελφούς προς την Αθήνα σε χρόνον 20 ώρες, 33 πρώτα λεπτά και 14 δεύτερα το έτος 1998.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου