Η κρίση, όπως έγραψε σε σημείωμά του ο φίλος κ. Γιάννης Παρίσης, δημιούργησε πολλούς «φωστήρες» που προσπαθούν μέσα από αναξιόπιστες θεωρίες και φαντασιόπλκτες ιστορίες να μας «ενημερώσουν», να μας «εκτονώσουν» ή να μας «ξεσηκώσουν».
Υπάρχουν όμως και επιστημονικά τεκμηριωμένες θέσεις, προερχόμενες από ανθρώπους που έχουν την ικανότητα να σκεφθούν και να διατυπώσουν άποψη
Προσέξτε τα παρακάτω:
«Αυτοί που σήμερα εξορκίζουν το παρελθόν είναι οι πλάστες του, οι απόστολοι του. Το παρακμιακό παρελθόν είναι δημιούργημα τους, τους ανήκει. Όχι μόνον δεν αντιστάθηκαν στον δρόμο της παρακμής αλλά ήταν οι φανατικοί πρωταγωνιστές της.
Οι πράξεις τους διαχρονικά οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία, στις γαλαρίες των Άλπεων. Στην θλιβερή και κωμική εικόνα στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς τους τελευταίους μήνες.
Έφθασαν στις γαλαρίες γιατί πήγαν πριν στον Κοσκωτά στην Σοφοκλέους, στην Ζιεμενς, στην διαφθορά, στον Ανάν, στα Ίμια, στις ζούγκλες της Αφρικής, στον Κρατισμό, στα Λόμπι. Τα εγχώρια golden parties οδήγησαν την Ελλάδα στο Διεθνές καζίνο. Τώρα διαμαρτύρονται ως οι χαμένοι παίχτες του καζίνο».
Τα λόγια αυτά δεν είναι δικά μου είναι ενός σχετικά συνομηλίκου μου πολιτικού του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Τον Ιούνιο του 1996 στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ένας σύνεδρος, μέλος του ΠΑΚ και ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, ανέβηκε στο βήμα και κατακεραύνωσε τους συνέδρους με μια αποστροφή στην οποία, τόσο οι σύνεδροι όσο και οι τηλεθεατές που παρακολουθούσαν το συνέδριο, δεν έδωσαν την αρμόζουσα προσοχή και δεν προβληματίστηκαν.
ΚΑΙ ΟΜΩΣ… 14 χρόνια μετά, τα όσα είχε πει, τότε, ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, επιβεβαιώθηκαν με τον πλέον πανηγυρικό και δραματικό τρόπο.
Ακούστε τον
«Για αυτό λοιπόν είμαι πολύ ανήσυχος και πρέπει να σας το πω εδώ…, Για αυτό η Ελλάδα έχει δυσκολίες να βαδίσει, προχωρώντας μπροστά, με τους ρυθμούς που προκαλεί η ιστορία, στο νέο μεγάλο της ραντεβού. Φοβάμαι ότι στο τέλος του κύκλου το 2010 θα έχουμε μια Ελλάδα που θα μοιάζει με αυτό που ονομάζω μια Ελλάδα «Τουρκομπαρόκ», θα είναι δηλαδή ένα φτωχό Βιλαέτι ή Γερμανικού Λάντ».
Λόγια προφητικά που αν κάποιος τα λάμβανε σοβαρά υπόψη ίσως να MH φθάναμε σήμερα στη θέση που βρισκόμαστε.
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης καταγγέλλοντας την κακιστοκρατία που επικρατεί στην πολιτική ζωή και την συμμαχία της παρακμή, του Δίδυμου Κ. Σημίτη – Γ. Παπανδρέου αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ.
Κατέβηκε στις εκλογές του 1999 με δικό του κομματικό σχηματισμό την «Δημοκρατική Περιφερειακή Ένωση», και έλαβε 32.068 ψήφους ( ποσοστό 0,47%).
Το 2009 κατήγγειλε τον πολιτικό κίνδυνο που διέβλεπε και διατύπωσε την παρακάτω άποψη :
«Έχουμε μια συνάθροιση ανεπαρκειών, του παλιού, του υπόλογου για το πρόσφατο παρελθόν, συν τις νέες στρατολογήσεις και προσηλυτισμούς που στερούνται των χαρακτηριστικών της αυθεντικότητας και της αθωότητας του νέου».
«Σε φυσιολογικές συνθήκες θα είχαμε εδώ και καιρό επανασύνθεση και ανανέωση του πολιτικού συστήματος. Αυτό όμως απετράπη αντιδημοκρατικά. Στις αρχές του νέου αιώνα η χώρα χρειάζεται νέους πολιτικούς πρωταγωνιστές που θα ανεβάσουν την πολιτική στο βάθρο της. Η επιβληθείσα κακιστοκρατία κακοποιεί την πολιτική. Η χώρα χρειάζεται ένα νέο μεγάλο δημοκρατικό κόμμα. Αυτή είναι η λύση για το 2009, εκατό χρόνια μετά το 1909.
Η χώρα δεν μπορεί να μπει σε περιπέτειες ανεύθυνων μορφωμάτων. Θέλουμε μια υγιή μετάβαση προς το νέο που θα αναζωογονήσει αντί να νεκροποιεί τη δημόσια ζωή. Θέλουμε το αυθεντικά νέο και όχι την επιστροφή του πολύ παλιού. Την επαναθεμελίωση της Αγοράς, της Εκκλησίας του Δήμου».
Και διαβάστε τι προτείνει :
«Η λύση για την χώρα θα ήταν μια κυβέρνηση Εθνικής Συνεννόησης με Εξωκοινοβουλευτικό τεχνικό, τεχνοκράτη πρωθυπουργό και υπουργούς επίσης ειδικούς, τεχνικούς. Ότι καλύτερο έχει η χώρα. Τα πρόσωπα αυτά υπάρχουν. Η κυβέρνηση αυτή θα έχει την ευρύτερη δυνατή συγκατάθεση του κοινοβουλίου.
Όταν μια χώρα, οποιαδήποτε χώρα φθάνει σε μεγάλα αδιέξοδα ακόμη όμως και σε κρίσεις μικρότερου βαθμού, ακολουθεί αυτές τις λύσεις.
Όλα τα μέρη του κοινοβουλίου οφείλουν, είναι υποχρεωμένα να στηρίξουν μια παρόμοια λύση. Γιατί όλα ανεξαιρέτως είναι υπεύθυνα για την θλιβερή πραγματικότητα. Μπορεί κανείς να μιλήσει για ποσοστά ευθύνης, τόσο το ΚΚΚΑΣΟΡ, τόσο η Ν.Δ. τόσο οι άλλοι. Αλλά η ιστορία της μεταπολίτευσης διδάσκει ότι είναι όλοι υπεύθυνοι.
Αποτέλεσαν ένα πολιτικό προσωπικό που συντηρήθηκε δημιουργώντας συστηματικά, με διάρκεια και συνέχεια μια οικονομία πληρωμής χρεών. Δηλαδή εξαγωγής κεφαλαίων. Μια χρεοκοπημένη πολιτική τάξη, χρεοκοπημένες ανίκανες νομενκλατούρες, σε μια χρεοκοπημένη οικονομία.
Αυτή η κυβέρνηση Εθνικής Συνεννόησης μπορεί να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα Εθνικής και κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης, ατομικής και συλλογικής ευθύνης, αξιοπιστίας τόσο εντός όσο και εκτός χώρας.
Αυτό που δεν μπορούν να δημιουργήσουν πολιτικές ομάδες - κάστες, παρά πολιτικές ομάδες - και πρόσωπα που είναι ένοχα για την παρακμιακή κατάσταση της χώρας στις αρχές του νέου αιώνα. Όταν μάλιστα η Ελλάδα μπορούσε να βρίσκεται σε αναγεννητική τροχιά, πρότυπο ανόδου και όχι καθόδου.
Αυτή ήταν εδώ και καιρό αλλά ιδιαίτερα σήμερα η λύση, γιατί αυτό που παρατηρείται εκτός του ότι προκαλεί θλίψη για την κατάντια σε κάθε υπεύθυνο πολίτη στερείται σοβαρότητας.
Αρκετά έπαιξαν επί δεκαετίες με τις τύχες αυτής της χώρας, με το όνομα αυτής της χώρας. Παρατήρησα τελευταία, παρακολουθώντας αυτήν την διογκούμενη επιχείρηση ηλεκτρονικού λαϊκισμού ολοκληρωτικού τύπου ότι μας προέκυψαν και πατριώτες.
Έρχεται στην μνήμη μου ο Ίωνας Δραγούμης που μιλά για αυτού του τύπου τους «πατριώτες», τους υπερπατριώτες των στιγμών της κατάρρευσης.
Επαναλαμβάνω όμως ότι τα πράγματα στερούνται σοβαρότητας, η δημόσια σφαίρα στερείται σοβαρότητας, ειλικρίνειας και ευθύνης. Αυτό δεν ταιριάζει στην Ελλάδα. Δεν ταιριάζει στους Έλληνες.
Νομίζω ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας και όσοι διακατέχονται από αίσθημα ευθύνης προς αυτόν τον τόπο όπως και κάθε μέλος του Κοινοβουλίου ατομικά, πρέπει να πάρουν τις ευθύνες τους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου