ΑΝΘΡΩΠΕ ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΟΥ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ

ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΕΙΣΕΡΧΕΣΑΙ ΜΕ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΥΘΥΝΗ!!!
ΑΝ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΤΟ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙΣ ΑΜΕΣΑ!!!!
ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΛΛΩΝ!!!

Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να
ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ΄τον
κόσμο, εμείς τραγουδάμε για να
σμίξουμε τον κόσμο
(Γιάννης Ρίτσος)

ΖΟΥΜΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
ΚΑΙ
ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟ
ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ
(Φώτης)

Σάββατο 1 Μαΐου 2010

Ένας Γερμανός παραδέχεται: Πώς η Γερμανία επιδείνωσε την κρίση της Ελλάδας - Spiegel

Hesitation and Patronizing Advice

How Germany Made the Greek Crisis Worse

A Guest Commentary by Gustav A. Horn

A metro station in Athens is closed Tuesday as public transport employees strike: Greece can no longer get by without foreign assistance.
Zoom
AFP

A metro station in Athens is closed Tuesday as public transport employees strike: Greece can no longer get by without foreign assistance.

The Greeks are mainly responsible for their current predicament. But the German government has made the country's situation worse with its lectures and reluctance to provide assistance. Chancellor Angela Merkel is mainly to blame for the fact that German taxpayers now have to suffer.

"Anything that can go wrong will go wrong." This piece of wisdom, known as Murphy's Law, currently applies extraordinarily well to economic policy in the euro zone.

On the one side there are the Greeks, who clearly still do not have their financial statistics under control and who produce one false report after another about the country's budget deficit. On the other side are the Germans, who delight in hindering a rapid and unambiguous European response to the Greek crisis -- in the process driving the cost of a solution through the roof.

At the same time, it is striking just how many representatives of the parties in Germany's coalition government are giving advice to the Greeks, ranging from drastic pay cuts to an immediate declaration of insolvency right up to a swift withdrawal from the euro zone. These observers base their verbal radicalism on the noble economic argument that Greece needs to be made "fit for the financial markets" once again. Another, less sophisticated, argument goes that the vast majority of Germans are unwilling, after years of limiting their own consumption, to make financial sacrifices to help out Greece.

Both Greece's calculation errors and the diva-like reluctance of the German government to help Athens are nothing more than an invitation to speculators to bet on the demise of the southern European country. This also explains why risk premiums on Greek government bonds have shot up to previously unimagined heights in recent days. The Greek government must now pay such high interest rates to refinance its debts that it can no longer get by without foreign assistance, despite recent tax increases and massive wage cuts.

The Role of the Rating Agencies

In the process, and as a result of the active assistance of the German government, what has happened is exactly the thing that was supposed to be avoided, and what could have been avoided -- namely that Greece has indeed been forced to ask for financial help from other European countries.

The problem for the German government is that its arguments are not tenable. That applies first of all to the reference to the financial markets, an argument that is delivered in a tone of utter conviction that the risk premiums seen there accurately represent real risks. It is remarkable that, after all that has happened in the last couple of years, experienced politicians still assume that financial markets produce rational and reliable information.

It is a fact that speculators have access to no more information about Greece than the economic experts in Europe's governments. There are, however, many market players such as hedge funds which derive profits from uncertain events. The more chaotic things are, the more they like it. Their biggest enemy is political clarity, which is why they are delighted when politicians indulge in scaremongering. In the case of Greece, this scaremongering has succeeded extremely well, as the skyrocketing risk premiums show.

The role of rating agencies can also not be forgotten. It was their downgrading of Greece's creditworthiness that triggered waves of speculation. This is partly because the rating agencies, according to current regulations and despite their total failure during the financial crisis, still have a lot of power over the markets -- power that was given to them by politicians. Every downgrading of Greece's status forces banks to sell Greek government bonds. This in turn accelerates the decline in the value of those bonds, leading to even higher interest rates.

The populist argument that the majority of the populace is opposed to financial backing for Greece, is also attributable to the German government -- because Chancellor Angela Merkel, of all people, blocked the only successful path that would have prevented having to pay out billions in aid.

Hindering Speculation

The path would have looked like this: Early on -- in other words, weeks ago -- the EU should have explained credibly and clearly that it would take a shared common responsibility for an equal member of the common internal market. That would have included the readiness, under certain conditions and in an emergency, to guarantee payments to Greece.

That declaration would have made speculation a lot more difficult, and it also could have prevented the associated dramatic collapse of the value of Greek bonds. It also would have increased the chances that Greece could rescue itself on its own. And that would have saved German taxpayers a lot of money. Credibility and clarity pay dividends.

That, unfortunately, is not the situation we have now. The German government's submissiveness to the financial markets and its cowardice towards the tabloid press (the mass circulation daily Bild, for example, wrote in a headline: "You Greeks Aren't Getting a Thing from Us") could get very expensive for taxpayers. Now the aid will actually have to be paid out. And the fuss the German government continues to make won't change a thing.

The only thing that has been achieved is that the speculators are getting even more encouragement to act. In the worst-case scenario, other countries like Spain, Portugal, Ireland and Italy will sink into the downward spiral of speculation. That would be the end of the monetary union -- and another fine example of Murphy's Law.


Δισταγμός και συγκαταβατικές συμβουλές
πώς η Γερμανία έκανε την ελληνική κρίση χειρότερα
σχόλια φιλοξενουμένων από Gustav A. Ο σταθμός
μετρό κέρατων Α στην Αθήνα είναι κλειστός Τρίτη καθώς οι υπάλληλοι δημόσιων συγκοινωνιών χτυπούν: Η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να πάρει κοντά χωρίς ξένη βοήθεια.
Ο σταθμός
μετρό
ζουμ AFP Α στην Αθήνα είναι κλειστός Τρίτη καθώς οι υπάλληλοι δημόσιων συγκοινωνιών χτυπούν: Η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να πάρει κοντά χωρίς ξένη βοήθεια.
Οι Έλληνες είναι κυρίως αρμόδιοι για την τρέχουσα δυσάρεστη κατάστασή τους. Αλλά η γερμανική κυβέρνηση έχει καταστήσει την κατάσταση της χώρας χειρότερη με τις διαλέξεις και την απροθυμία της να παρέχει τη βοήθεια. Ο καγκελάριος Angela Merkel πρόκειται κυρίως να κατηγορήσει για το γεγονός ότι οι γερμανικοί φορολογούμενοι πρέπει τώρα να υποφέρουν.
«Τίποτα που μπορεί να πάει στραβά θα πάει στραβά.» Αυτό το κομμάτι της φρόνησης, γνωστό ως νόμος Murphy, ισχύει αυτήν την περίοδο εξαιρετικά καλά για την οικονομική πολιτική στην ευρο- ζώνη.
Αφ'ενός υπάρχουν οι Έλληνες, οι οποίοι σαφώς ακόμα δεν έχουν τις οικονομικές στατιστικές τους υπό έλεγχο και που συντάσσουν μια ψεύτικη έκθεση μετά από άλλη για το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας. Από την άλλη πλευρά είναι οι Γερμανοί, οι οποίοι ευχαριστούν στην παρεμπόδιση μιας γρήγορης και σαφούς ευρωπαϊκής απάντησης στην ελληνική κρίση -- στη διαδικασία που οδηγεί το κόστος μιας λύσης μέσω της στέγης.
Συγχρόνως, είναι εντυπωσιακό ακριβώς πόσοι αντιπρόσωποι των συμβαλλόμενων μερών στην κυβέρνηση συνασπισμού της Γερμανίας δίνουν τις συμβουλές στους Έλληνες, που κυμαίνονται από τις δραστικές περικοπές αμοιβής σε μια άμεση δήλωση του δικαιώματος αφερεγγυότητας μέχρι μια γρήγορη απόσυρση από την ευρο- ζώνη. Αυτοί οι παρατηρητές βασίζουν τη λεκτική ριζοσπαστισμό τους στο ευγενές οικονομικό επιχείρημα ότι η Ελλάδα πρέπει να γίνει «κατάλληλη για τις χρηματιστικές αγορές» άλλη μια φορά. Άλλος, λιγότερο περίπλοκος, επιχείρημα πηγαίνει ότι η μεγάλη πλειοψηφία Γερμανών είναι απρόθυμη, μετά από τα έτη περιορισμού της ίδιας κατανάλωσής τους, να κάνει τις οικονομικές θυσίες για να βοηθήσει την Ελλάδα.
Και τα λάθη υπολογισμού της Ελλάδας και η ντίβα-όπως απροθυμία της γερμανικής κυβέρνησης να βοηθήσει την Αθήνα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια πρόσκληση στους παίκτες χρηματιστηρίου για να στοιχηματίσουν στη μεταβίβαση της νότιας ευρωπαϊκής χώρας. Αυτό εξηγεί επίσης γιατί τα ασφάλιστρα κινδύνου στους ελληνικούς κυβερνητικούς δεσμούς έχουν πυροβολήσει μέχρι τα προηγουμένως unimagined ύψη στις πρόσφατες ημέρες. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει τώρα να πληρώσει τέτοια υψηλά επιτόκια για να αναχρηματοδοτήσει τα χρέη της που δεν μπορεί πλέον να πάρει κοντά χωρίς ξένη βοήθεια, παρά τις πρόσφατες φορολογικές αυξήσεις και τις ογκώδεις περικοπές αμοιβών.
Ο ρόλος των αντιπροσωπειών εκτίμησης
στη διαδικασία, και ως συνέπεια η ενεργός βοήθεια της γερμανικής κυβέρνησης, τι έχει συμβεί είναι ακριβώς το πράγμα που ήταν υποτιθέμενο για να αποφευχθεί, και τι μπόρεσε να έχει αποφευχθεί -- δηλαδή εκείνη η Ελλάδα έχει αναγκαστεί πράγματι να ζητήσει την οικονομική βοήθεια από άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Το πρόβλημα για τη γερμανική κυβέρνηση είναι ότι τα επιχειρήματά του δεν είναι υποστηρίξιμα. Αυτός ισχύει καταρχήν για την αναφορά στις χρηματιστικές αγορές, ένα επιχείρημα που παραδίδεται σε έναν τόνο της παντελούς πεποίθησης ότι τα ασφάλιστρα κινδύνου που βλέπουνε εκεί ακριβώς αντιπροσωπεύουν τους πραγματικούς κινδύνους.

Είναι αξιοπρόσεκτο ότι, αφότου έχουν συμβεί όλα αυτά στο τελευταίο ζεύγος των ετών, οι έμπειροι πολιτικοί ακόμα υποθέτουν ότι οι χρηματιστικές αγορές παράγουν τις λογικές και αξιόπιστες πληροφορίες.
Είναι ένα γεγονός ότι οι παίκτες χρηματιστηρίου έχουν πρόσβαση σε όχι άλλες πληροφορίες για την Ελλάδα από τους οικονομικούς εμπειρογνώμονες στις κυβερνήσεις της Ευρώπης. Υπάρχουν, εντούτοις, πολλοί φορείς αγοράς όπως τα κεφάλαια φρακτών που αντλούν τα κέρδη από τα αβέβαια γεγονότα. Τα πιό χαοτικά πράγματα είναι, περισσότερο το συμπαθούν. Ο μεγαλύτερος εχθρός τους είναι πολιτική σαφήνεια αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι ευχαριστημένοι όταν επιτρέπουν οι πολιτικοί τη διάδοση ανησυχητικών ειδήσεων. Στην περίπτωση της Ελλάδας, αυτή η διάδοση ανησυχητικών ειδήσεων έχει πετύχει εξαιρετικά καλά, όπως τα ανεβάζοντας στα ύψη ασφάλιστρα κινδύνου παρουσιάζουν.
Ο ρόλος των αντιπροσωπειών εκτίμησης δεν μπορεί επίσης να ξεχαστεί. Ήταν ο υποβιβασμός τους δανειοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας που προκάλεσε τα κύματα της κερδοσκοπίας. Αυτό είναι εν μέρει επειδή οι αντιπροσωπείες εκτίμησης, σύμφωνα με τους τρέχοντες κανονισμούς και παρά τη συνολική αποτυχία τους κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, έχουν ακόμα πολλή δύναμη πάνω στις αγορές -- δύναμη που δόθηκε σε τους από τους πολιτικούς. Κάθε υποβιβασμός των τραπεζών δυνάμεων θέσης της Ελλάδας για να πωλήσει τους ελληνικούς κυβερνητικούς δεσμούς. Αυτό επιταχύνει στη συνέχεια την πτώση στην αξία εκείνων των δεσμών, που οδηγούν ακόμα στα υψηλότερα επιτόκια.
Το λαϊκιστικό επιχείρημα ότι η πλειοψηφία του λαού αντιτάσσεται στην οικονομική υποστήριξη για την Ελλάδα, αποδίδεται επίσης στη γερμανική κυβέρνηση -- επειδή ο καγκελάριος Angela Merkel, όλων των ανθρώπων, εμπόδισε τη μόνη επιτυχή πορεία που θα είχε αποτρέψει να πρέπει να πληρωθούν τα δισεκατομμύρια στην ενίσχυση.
Εμποδίζοντας την κερδοσκοπία
η πορεία θα είχε μοιάσει με αυτό: Αρχικά -- με άλλα λόγια, τις εβδομάδες πριν -- η ΕΕ πρέπει να έχει εξηγήσει αξιόπιστα και σαφώς ότι θα έπαιρνε μια κοινή κοινή ευθύνη για ένα ίσο μέλος της κοινής εσωτερικής αγοράς. Αυτός θα είχε περιλάβει την ετοιμότητα, υπό ορισμένους όρους και σε επείγουσα περίπτωση, για να εγγυηθεί τις πληρωμές στην Ελλάδα.
Εκείνη η δήλωση θα είχε καταστήσει την κερδοσκοπία πολύ περισσότερο δύσκολη, και θα μπορούσε επίσης να έχει αποτρέψει τη σχετική δραματική κατάρρευση της αξίας των ελληνικών δεσμών. Επίσης θα είχε αυξήσει τις πιθανότητες που η Ελλάδα θα μπορούσε να διασώσει ο ίδιος από μόνη της. Και αυτός θα είχε κερδίσει στους γερμανικούς φορολογούμενους πολλά χρήματα. Η αξιοπιστία και η σαφήνεια πληρώνουν τα μερίσματα.
Αυτή, δυστυχώς, δεν είναι η κατάσταση που έχουμε τώρα. Η υποταγή της γερμανικής κυβέρνησης στις χρηματιστικές αγορές και cowardice του προς το μικρού σχήματος Τύπο (η μαζική κυκλοφορία καθημερινό Bild, παραδείγματος χάριν, έγραψε σε έναν τίτλο: «Έλληνες δεν παίρνετε ένα πράγμα από μας») θα μπορούσατε να πάρετε πολύ ακριβοί για τους φορολογούμενους. Τώρα η ενίσχυση θα πρέπει πραγματικά να πληρωθεί. Και η αναστάτωση που η γερμανική κυβέρνηση συνεχίζει να κάνει δεν θα αλλάξει ένα πράγμα.
Το μόνο πράγμα που έχει επιτευχθεί είναι ότι οι παίκτες χρηματιστηρίου παίρνουν την ακόμα περισσότερη ενθάρρυνση για να ενεργήσουν. Στο στη χειρότερη περίπτωση σενάριο, άλλες χώρες όπως την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και την Ιταλία θα βυθίσουν στην προς τα κάτω σπείρα της κερδοσκοπίας. Αυτό θα ήταν το τέλος της νομισματικής ένωσης -- και ένα άλλο λεπτό παράδειγμα του νόμου Murphy.

Δεν υπάρχουν σχόλια: